Ñàéò ïîå糿, â³ðø³, ïîçäîðîâëåííÿ ó â³ðøàõ ::

logo

UA  |  FR  |  RU

Ðîæåâèé ñàéò ñó÷àñíî¿ ïîå糿

Á³áë³îòåêà
Óêðà¿íè
| Ïîåòè
Êë. Ïîå糿
| ²íø³ ïîåò.
ñàéòè, êàíàëè
| ÑËÎÂÍÈÊÈ ÏÎÅÒÀÌ| Ñàéòè â÷èòåëÿì| ÄÎ ÂÓÑ ñèíîí³ìè| Îãîëîøåííÿ| ˳òåðàòóðí³ ïðå쳿| Ñï³ëêóâàííÿ| Êîíòàêòè
Êë. Ïîå糿

 x
>> ÂÕ²Ä ÄÎ ÊËÓÁÓ <<


e-mail
ïàðîëü
çàáóëè ïàðîëü?
< ðåºñòðaö³ÿ >
Çàðàç íà ñàéò³ - 2
Ïîøóê

Ïåðåâ³ðêà ðîçì³ðó




Albrecht von Johansdorf

Ïðî÷èòàíèé : 127


Òâîð÷³ñòü | Á³îãðàô³ÿ | Êðèòèêà

Wie sich minne hebt daz weiz ich wol

Wie  sich  minne  hebt  daz  weiz  ich  wol;  
wie  si  ende  nimt  des  weiz  ich  niht.  
ist  daz  ich  es  inne  werden  sol  
wie  dem  heræen  herzeliep  geschiht,  
sô  bewar  mich  vor  dem  scheiden  got,  
daz  wæn  bitter  ist.  
disen  kumber  fürhte  ich  âne  spot.  

Swâ  zwei  herzeliep  gefriundent  sich  
unde  ir  beider  mmne  em  triuwe  wirt,  
die  sol  niemen  scheiden,  dunket  mich,  
al  die  wîle  unz  si  der  tôt  verbirt.  
wær  diu  rede  mîn,  ich  tæte  alsô:  
verlüre  ich  mînen  friunt,  
seht,  sô  wurde  ich  niemer  mêre  frô.  

Der  ich  diene  und  iemer  dienen  wil,  
diu  sol  mîne  rede  vil  wol  verstân.  
spræche  ich  mêre,  des  wurd  alze  vil.  
ich  wil  ez  allez  an  ir  güete  lân.  
ir  genâden  der  bedarf  ich  wol.  
und  wil  si,  ich  bin  vrô;  
und  wil  si,  so  ist  mîn  herze  leides  vol.  


Íîâ³ òâîðè