Ñàéò ïîå糿, â³ðø³, ïîçäîðîâëåííÿ ó â³ðøàõ ::

logo

UA  |  FR  |  RU

Ðîæåâèé ñàéò ñó÷àñíî¿ ïîå糿

Á³áë³îòåêà
Óêðà¿íè
| Ïîåòè
Êë. Ïîå糿
| ²íø³ ïîåò.
ñàéòè, êàíàëè
| ÑËÎÂÍÈÊÈ ÏÎÅÒÀÌ| Ñàéòè â÷èòåëÿì| ÄÎ ÂÓÑ ñèíîí³ìè| Îãîëîøåííÿ| ˳òåðàòóðí³ ïðå쳿| Ñï³ëêóâàííÿ| Êîíòàêòè
Êë. Ïîå糿

 x
>> ÂÕ²Ä ÄÎ ÊËÓÁÓ <<


e-mail
ïàðîëü
çàáóëè ïàðîëü?
< ðåºñòðaö³ÿ >
Çàðàç íà ñàéò³ - 1
Ïîøóê

Ïåðåâ³ðêà ðîçì³ðó




Albrecht von Johansdorf

Ïðî÷èòàíèé : 137


Òâîð÷³ñòü | Á³îãðàô³ÿ | Êðèòèêà

Der al der werlde fröide gît

Der  al  der  werlde  fröide  gît,
der  trœste  mîn  gemüete.
mîn  fröide  an  der  vil  schônen  lît,
nâch  der  mîn  herze  wüete.
scheide,  frouwe,  diesen  strît,
der  in  mînem  herzen  lît,
mit  reines  wîbes  güete.

Du  nime  daz,  frouwe,  in  dînen  muot
und  tuo  genædeclîche.
gegen  dir  unsanfte  mir  daz    tuot
und  sol  ich  von  dir  wîchen.
du  lâ  gegen  mir  den  dînen  haz,
sône  mac  mir  niemer  werden  baz,
wan  in  dem  himelrîche.

Und  sold  ich  iemer  daz  geleben,
daz  ich  si  umbe  vienge,
sô  müese  mîn  herze  in  fröiden  sweben,
swenne  daz  alsô  ergienge,
sô  wurde  ich  von  sorgen  frî,
ir  genâde  stânt  dâ  bî,
ob  si  mir  des  verhienge.


Íîâ³ òâîðè