Ñàéò ïîå糿, â³ðø³, ïîçäîðîâëåííÿ ó â³ðøàõ ::

logo

UA  |  FR  |  RU

Ðîæåâèé ñàéò ñó÷àñíî¿ ïîå糿

Á³áë³îòåêà
Óêðà¿íè
| Ïîåòè
Êë. Ïîå糿
| ²íø³ ïîåò.
ñàéòè, êàíàëè
| ÑËÎÂÍÈÊÈ ÏÎÅÒÀÌ| Ñàéòè â÷èòåëÿì| ÄÎ ÂÓÑ ñèíîí³ìè| Îãîëîøåííÿ| ˳òåðàòóðí³ ïðå쳿| Ñï³ëêóâàííÿ| Êîíòàêòè
Êë. Ïîå糿

 x
>> ÂÕ²Ä ÄÎ ÊËÓÁÓ <<


e-mail
ïàðîëü
çàáóëè ïàðîëü?
< ðåºñòðaö³ÿ >
Çàðàç íà ñàéò³ - 4
Ïîøóê

Ïåðåâ³ðêà ðîçì³ðó




Adolf Glassbrenner

Ïðî÷èòàíèé : 126


Òâîð÷³ñòü | Á³îãðàô³ÿ | Êðèòèêà

Der Verlust des Adels

Nun,  adeliger  Schuft,  Verbrecher,
Der  frech  betrogen  und  geraubt,
Nun  ist's,  den  Unsern  dich  zu  nennen,
Uns  bürgerlichem  Pack  erlaubt.

Dem  Beispiel  deiner  Ahnen  folgend,
Traf  dich  so  hartes  Mißgeschick!
Jetzt  nimmt  man  Räubern  ihren  Adel  -
So  geht  die  schöne  Zeit  zurück!

Nun,  Schurke,  bist  du  unser  worden,
Da  Schmach  an  deinem  Namen  klebt;
Denn  wir  sind  die  gebornen  Schurken,
Von  denen  Staat  und  König  lebt.

Doch  tröste  dich  und  strebe  weiter,
Verfolge  deinen  Galgenlauf!
Dann,  aus  der  bürgerlichen  Sphäre,
Zieht  man  dich  wiederum  hinauf.


Íîâ³ òâîðè