Ñàéò ïîå糿, â³ðø³, ïîçäîðîâëåííÿ ó â³ðøàõ ::

logo

UA  |  FR  |  RU

Ðîæåâèé ñàéò ñó÷àñíî¿ ïîå糿

Á³áë³îòåêà
Óêðà¿íè
| Ïîåòè
Êë. Ïîå糿
| ²íø³ ïîåò.
ñàéòè, êàíàëè
| ÑËÎÂÍÈÊÈ ÏÎÅÒÀÌ| Ñàéòè â÷èòåëÿì| ÄÎ ÂÓÑ ñèíîí³ìè| Îãîëîøåííÿ| ˳òåðàòóðí³ ïðå쳿| Ñï³ëêóâàííÿ| Êîíòàêòè
Êë. Ïîå糿

 x
>> ÂÕ²Ä ÄÎ ÊËÓÁÓ <<


e-mail
ïàðîëü
çàáóëè ïàðîëü?
< ðåºñòðaö³ÿ >
Çàðàç íà ñàéò³ - 5
Ïîøóê

Ïåðåâ³ðêà ðîçì³ðó




Mieczysław Jastrun

Ïðî÷èòàíèé : 102


Òâîð÷³ñòü | Á³îãðàô³ÿ | Êðèòèêà

Zapomniana

Uciekasz.  Z  twarzy  twojej  rysy
Starło  powietrze.
W  wodę  zanurzasz  się  irysem,
Więdniesz  na  wietrze.
 
W  sól  się  roztapiasz,  w  gorycz  morza,
Z  której  powstałaś,
Lecz  ślad  twym  stopom  w  białych  złożach
Odjęła  skała.
 
O  świcie  budzę  cię,  bez  źrenic,
Niebem  przewianą,
Jak  gdybym  pytać  chciał  zieleni:
Czy  to  już  rano?
 
Wyżarła  czasu  biała  soda
Oczu  twych  bławat,
Lecz  śni  o  cieniu  twoim  woda,
Drży  po  nim  trawa.
 
Jesteś  figurą  z  morskiej  soli,
Małżonką  Lota,
Dłoń  kładzie  na  twym  czole
Wspomnienie  złota.
 
Pociągasz  mnie  za  sobą  w  przepaść,
Na  wspólne  łoże,
Aby  nas  sól  pożarła  ślepa,
Wypiło  morze.



Íîâ³ òâîðè