Він запрошував її на каву
І троянди зранку дарував.
Відкладав на потім усі справи,
Бо вона той самий ідеал.
Саме так уява малювала,
Кожен вигин тіла божества.
Родимка і та їй пасувала,
Здатна квітнуть так лише весна.
Вона іншою себе вважала
І не кращою серед усіх.
Вона справжня, а недосконала,
Тож і закохатися він зміг.
адреса: https://www.poetryclub.com.ua/getpoem.php?id=1033955
Рубрика: Лірика кохання
дата надходження 23.02.2025
автор: Grace