В своей жизни я все чаще окунаюсь в заблуждения.
Вот июнь сей час ступает - трав зеленых расхождение.
А мое святое имя у поэзии в ладони.
Моя кровь и мое сердце - это лишь "memento mori".
Ныне третье июня, я тринадцатого жду.
В окружении темницы в заключении сижу.
Если жизнь ко мне ворвется, смерть не взвоет силою.
И земля не станет больше черною могилою.
Где-то тихо плачет дождь, и туман на горы спал.
Я ж улыбки этой светлой ранее, увы, не знал.
Я смотрю сей час на небо, и мерцают небеса.
Белых символов бессмертие в них сияет красота.
Я не знаю, как мне быть, что живу я в это время.
Мою душу расхищает старость - злое привидение.
Мой талант, такой могучий - плод небесного творения.
Мой родной любимый край - цвет лазури умиление.
Что мне делать, если ночь устрашающе тосклива.
Вспомнил я свое подворье и места его глухие.
Я сей час хочу другого, безымянного, иного.
Знаю, ожидает смерть, знаю, мне это не в новость.
Медленно проходят дни, в этой жизни я бессилен.
Я, родная, не приду, путь к тебе мне непосилен.
Мое прозвище - Гранели - у поэзии в ладони.
Моя кровь и мое сердце - это лишь "memento mori".
Перевод с грузинского. Автор оригинала Теренти Гранели.
MEMENTO MORI
ტერენტი გრანელი
ახლა უფრო ხშირია შეცდომების დაშვება,
ახლა მოდის ივნისი, ირგვლივ მწვანე მოლია.
ჩემი წმინდა სახელი პოეზიას დარჩება,
ჩემი გული და სისხლი - ეს "Memento mori" -ა.
დღეს სამია ივნისის, მინდა იყოს ცამეტი,
ჩემს გარშემო ციხეა - მწუხარების სავანე.
რომ მდომოდა სიცოცხლე, სიკვდილს არ ვიწამებდი,
მიწა არ იქნებოდა ჩემთვის შავი სამარე.
სადღაც მთასთან იწვიმა, სადღაც მთაზე ბურია,
ამნაირი ღიმილი უწინ მე არ ვიცოდი.
ახლა მე ცას ვუცქერი, ცაზე ანთებულია
ვარსკვლავები, სიმბოლო თეთრი მარადისობის.
ახლა რა ვქნა არ ვიცი, მე როდესაც ასე ვარ,
როცა სულს ეპარება აჩრდილები სიბერის.
მე - ძლიერი ტალანტი, ზეციური არსება,
ჩემი ნაზი სამშობლო - ლაჟვარდები ცისფერი.
რა ვქნა, შავი ღამეა, მძიმე და უსაშველო,
მახსოვს ჩემი სოფელი, მისი ყრუ ადგილები.
ახლა რაღაც სხვა მინდა, რაღაც სხვა, უსახელო,
რომ დაღუპვა მომელის, ვიცი დანამდვილებით.
ნელა გადის დღეები და ძნელია გარჩევა,
მე, ძვირფასო, ვერ მოვალ, გზა შენამდე შორია.
ჩემი გვარი - გრანელი - პოეზიას დარჩება,
ჩემი გული და სისხლი - ეს "Memento mori"-ა.
адреса: https://www.poetryclub.com.ua/getpoem.php?id=193507
Рубрика: Стихи, которые не вошли в рубрику
дата надходження 03.06.2010
автор: Bodo