Калі цябе ўбачыць хоць бы на імгненне,
Адчуць пяшчотны дакрананне тваіх рук -
Тады бы стаў паэтам, адкрыў сваё ўменне,
З грудзей бы выдаваў магутны гук!
І колькі трэба мне? Ня шмат такога...
Ўбачыць ззянне тваіх вачэй,
І прастору, за далягляд дарога,
Якой я к цябе крочу хутчэй.
Ня трэба мне палатаў князя Гедыміна,
Дакраненне тваіх вуснаў мяне будзе саладзей.
Ня трэба болю, сэрца не загіне
Мяне ня спыніць снег, ня спыніць і завей
Куточак сэрца майго заняты пачуццям,
І я хачу сябе аддаць цалкам яму.
Шмат пяшчоты прынесці табе ня цяжка будзе -
Гэта маё рашэнне, ты ня пытай чаму.
Здаецца мне вакол нямае больш нікога,
Твая ўсмешка за ўсё на свеце даражэй.
Ў вечэрній малітве прасіў табе здароўе ў Бога,
Магчыма рэшта я сам магу падаріць ей.
адреса: https://www.poetryclub.com.ua/getpoem.php?id=348945
Рубрика: Лірика кохання
дата надходження 08.07.2012
автор: Jinji Bei