Mój dziwny los! Ty – moc moich nadziei,
Ty - tylko sen, tak słodki, ale krótki.
Chcę z Tobą być choć część jednej minutki,
Nie mogę tylko, nie wiem co się dzieje.
Mój miły los! Ty – siła mojej wiary,
Jak wiara jest, to będzie już z nią dobrze.
Chciałoby się od życia szczęścia morze,
Ono ż przynosi dnie smutne i szare.
- Śpij, serce, śpij! Nie budź miłości ogień!
Nie będę patrzyć w przyszłość, będę żyć.
Już proszę tylko rany mi umyć.
- Spotkać by Cię!… - Kaleczą krzaki nogi,
Bo biegnę ja przez życia ciemny las,
Pamiętać by spędzany z Tobą czas…
адреса: https://www.poetryclub.com.ua/getpoem.php?id=638016
Рубрика: Лірика кохання
дата надходження 23.01.2016
автор: Іванна Западенська