Ñàéò ïîå糿, â³ðø³, ïîçäîðîâëåííÿ ó â³ðøàõ ::

logo

UA  |  FR  |  RU

Ðîæåâèé ñàéò ñó÷àñíî¿ ïîå糿

Á³áë³îòåêà
Óêðà¿íè
| Ïîåòè
Êë. Ïîå糿
| ²íø³ ïîåò.
ñàéòè, êàíàëè
| ÑËÎÂÍÈÊÈ ÏÎÅÒÀÌ| Ñàéòè â÷èòåëÿì| ÄÎ ÂÓÑ ñèíîí³ìè| Îãîëîøåííÿ| ˳òåðàòóðí³ ïðå쳿| Ñï³ëêóâàííÿ| Êîíòàêòè
Êë. Ïîå糿

 x
>> ÂÕ²Ä ÄÎ ÊËÓÁÓ <<


e-mail
ïàðîëü
çàáóëè ïàðîëü?
< ðåºñòðaö³ÿ >
Çàðàç íà ñàéò³ - 16
Ïîøóê

Ïåðåâ³ðêà ðîçì³ðó




Albrecht von Johansdorf

Ïðî÷èòàíèé : 176


Òâîð÷³ñòü | Á³îãðàô³ÿ | Êðèòèêà

Guote liute, holt

1
Guote  liute,  holt
die  gâbe,  die  got,  unser  herre,  selbe  gît,
der  al  der  welte  hât  gewalt.
dienent  sînen  solt,
der  den  vil  saeldehaften  dort  behalten  lît
mit  vröiden  iemer  manecvalt.
Lîdet  eine  wîle  willeclîchen  nôt
vür  den  iemermêre  wernden  tôt
got  hât  iu  beide  sêle  und  lîp  gegeben.
gebt  ime  des  lîbes  tôt,  daz  wirt  deme  lîbe  ein  iemer
leben.

2

Minne,  lâ  mich  vrî!
du  solt  mich  eine  wîle  sunder  liebe  lân.
du  hâst  mir  gar  den  sin  benomen.
kumst  du  wider  bî,
swenne  ich  die  reinen  gotes  vart  volendet  hân,
sô  wis  mir  aber  willekomen.
Wilt  aber  dû  ûz  mînem  herzen  scheiden  niht
-  daz  vil  lîhte  unwendic  doch  beschiht  -,
vüere  ich  dich  danne  mit  mir  in  gotes  lant.
sô  sî  er  der  guoten  dort  umb  halben  lôn  gemant.

3

›Ôwê‹,  sprach  ein  wîp,
›wie  vil  mir  doch  von  liebe  leides  ist  beschert!
waz  mir  diu  liebe  leides  tuot!
vröidelôser  lîp,
wie  wil  du  dich  gebâren,  swenne  er  hinnen  vert,
dur  den  du  waere  ie  hôchgemuot?
Wie  sol  ich  der  werlde  und  mîner  klage  geleben?
dâ  bedorft  ich  râtes  zuo  gegeben.
kund  ich  mich  beidenthalben  nû  bewarn,
des  wart  mir  nie  sô  nôt.  ez  nâhet,  er  wil  hinnen  varn.‹

4

Wol  si,  saelic  wîp,
diu  mit  ir  wîbes  güete  gemachen  kan,
daz  man  si  vüeret  über  sê.
ir  vil  guoten  lîp
den  sol  er  loben,  swer  ie  herzeliep  gewan,
wande  ir  heime  tuot  alsô  wê,
Swenne  sî  gedénkèt  an  sîne  nôt.
›lebt  mîn  herzeliep  oder  ist  er  tôt,‹
sprichet  sî,  ›sô  müezè  sîn  pflegen,
dur  den  er  süezer  lîp  sich  dirre  welte  hât  bewegen.‹

Íîâ³ òâîðè