Ñàéò ïîå糿, â³ðø³, ïîçäîðîâëåííÿ ó â³ðøàõ ::

logo

UA  |  FR  |  RU

Ðîæåâèé ñàéò ñó÷àñíî¿ ïîå糿

Á³áë³îòåêà
Óêðà¿íè
| Ïîåòè
Êë. Ïîå糿
| ²íø³ ïîåò.
ñàéòè, êàíàëè
| ÑËÎÂÍÈÊÈ ÏÎÅÒÀÌ| Ñàéòè â÷èòåëÿì| ÄÎ ÂÓÑ ñèíîí³ìè| Îãîëîøåííÿ| ˳òåðàòóðí³ ïðå쳿| Ñï³ëêóâàííÿ| Êîíòàêòè
Êë. Ïîå糿

 x
>> ÂÕ²Ä ÄÎ ÊËÓÁÓ <<


e-mail
ïàðîëü
çàáóëè ïàðîëü?
< ðåºñòðaö³ÿ >
Çàðàç íà ñàéò³ - 10
Ïîøóê

Ïåðåâ³ðêà ðîçì³ðó




Christian Hoffmann von Hoffmannswaldau

Ïðî÷èòàíèé : 153


Òâîð÷³ñòü | Á³îãðàô³ÿ | Êðèòèêà

Hundspossen

So  will  ich  auch  /  daß  meine  lieder  /
Du  hingelegter  Rodomont  /
Dem  glut  und  muth  in  augen  stund  /
Besingen  deine  kalten  glieder.
Nur  klag  ich  /  daß  kein  harzicht  schwein
Hat  sollen  dein  geferte  seyn  /
Und  neben  dir  sich  strecken  müssen  /
Daß  dein  und  deines  feindes  blut
Nicht  schäumig  soll  zusammen  fliessen  /
Und  roth  besiegeln  deinen  muth.

Doch  weil  du  schienst  zu  seyn  gebohren
Um  Jupiters  gezelt  zu  stehn  /
Und  durch  sein  donnerreich  zu  gehn  /
Ward  dir  ein  donner-tod  erkohren  /
Ein  donner  so  aus  eisen  kracht  /
Den  schwefel  und  salpeter  macht  /
Wenn  hitz  und  kält  einander  fliehen  /
Schlug  dein  geschicktes  haupt  entzwey  /
Wir  aber  wollen  uns  bemühen  /
Daß  deiner  unvergessen  sey.

Kommt  ihr  bekanten  höllen-hunde  /
Die  kleinen  reckel  ruff  ich  nicht  /
Den  krafft  und  würdigkeit  gebricht  /
Heult  eyfrig  aus  dem  tieffen  schlunde  /
Heult  traurig  durch  die  gantze  nacht  /
Biß  daß  der  himmels-hund  erwacht  /
Von  dem  die  heissen  tag  entspriessen.
Ich  weiß  /  er  heult  so  gut  als  ihr  /
Daß  sich  der  bär  wird  fürchten  müssen  /
Und  neben  ihm  der  kühne  stier.

Des  Cerberus  gedritten  rachen
Wird  auch  eröffnen  dieser  fall  /
Er  soll  durch  ungemeinen  schall
Den  hof  des  Pluto  wacker  machen.
Der  schwartze  pförtner  /  den  die  last
Der  schweren  ketten  hat  umfast  /
Wünscht  Rodomonten  zu  empfangen.
Der  ärmste  fühlt  beschwer  und  pein  /
Verlangt  die  freyheit  zu  erlangen
Und  Rodomonten  gleich  zu  seyn.

Nun  Rodomont  spielt  auff  dem  strande  /
Da  der  recht  edlen  hunde  geist
Der  grossen  wollust  sich  befleist  /
In  einem  wunderschönen  lande.
Er  rennt  und  fühlt  nicht  müdigkeit  /
Reich  an  vergnügung  /  arm  an  leid  /
Schertzt  mit  Dianens  geilen  hunden  /
Er  ist  auf  bulerey  bedacht  /
Nur  diß  /  was  ich  nicht  recht  befunden  /
Ist  /  daß  er  keine  junge  macht.

Íîâ³ òâîðè