Ñàéò ïîå糿, â³ðø³, ïîçäîðîâëåííÿ ó â³ðøàõ ::

logo

UA  |  FR  |  RU

Ðîæåâèé ñàéò ñó÷àñíî¿ ïîå糿

Á³áë³îòåêà
Óêðà¿íè
| Ïîåòè
Êë. Ïîå糿
| ²íø³ ïîåò.
ñàéòè, êàíàëè
| ÑËÎÂÍÈÊÈ ÏÎÅÒÀÌ| Ñàéòè â÷èòåëÿì| ÄÎ ÂÓÑ ñèíîí³ìè| Îãîëîøåííÿ| ˳òåðàòóðí³ ïðå쳿| Ñï³ëêóâàííÿ| Êîíòàêòè
Êë. Ïîå糿

 x
>> ÂÕ²Ä ÄÎ ÊËÓÁÓ <<


e-mail
ïàðîëü
çàáóëè ïàðîëü?
< ðåºñòðaö³ÿ >
Çàðàç íà ñàéò³ - 7
Ïîøóê

Ïåðåâ³ðêà ðîçì³ðó




Johann Klaj

Ïðî÷èòàíèé : 173


Òâîð÷³ñòü | Á³îãðàô³ÿ | Êðèòèêà

Vorzug des Sommers

Der  Sommer  kein  Kummer-  noch  Trauernis  leidet,
Der  Schäfer,  der  Schäfer,  der  pfeifet  und  weidet,
Der  Bauer,  der  Lauer,  der  erntet  und  schneidet.
Es  grünet  das  Feld,
Es  lachet  die  Welt,
Der  Gärtner  löst  Geld.

Die  Dörfer  viel  schärfer  vor  Freuden  aufschreien,
Sie  klopfen,  sie  hupfen  den  Schnittertanzreihen,
Die  Leiren  nicht  feiren,  Schalmeier  schalmeien,
Es  jauchzet  der  Plan,
Der  Sternen  Altan
Beleuchtet  die  Bahn.

Wann  grauet,  wann  blauet  der  tagende  Himmel,
Wann  lenken,  sich  senken  die  schwitzenden  Schimmel,
Dann  hallet,  dann  schallet  des  Freudengetümmel,
Da  führet  man  ein,
Was  Speise  muss  sein
Für  Groß  und  Klein.


Íîâ³ òâîðè