Ñàéò ïîå糿, â³ðø³, ïîçäîðîâëåííÿ ó â³ðøàõ ::

logo

UA  |  FR  |  RU

Ðîæåâèé ñàéò ñó÷àñíî¿ ïîå糿

Á³áë³îòåêà
Óêðà¿íè
| Ïîåòè
Êë. Ïîå糿
| ²íø³ ïîåò.
ñàéòè, êàíàëè
| ÑËÎÂÍÈÊÈ ÏÎÅÒÀÌ| Ñàéòè â÷èòåëÿì| ÄÎ ÂÓÑ ñèíîí³ìè| Îãîëîøåííÿ| ˳òåðàòóðí³ ïðå쳿| Ñï³ëêóâàííÿ| Êîíòàêòè
Êë. Ïîå糿

 x
>> ÂÕ²Ä ÄÎ ÊËÓÁÓ <<


e-mail
ïàðîëü
çàáóëè ïàðîëü?
< ðåºñòðaö³ÿ >
Çàðàç íà ñàéò³ - 17
Ïîøóê

Ïåðåâ³ðêà ðîçì³ðó




Gottlieb Konrad Pfeffel

Ïðî÷èòàíèé : 127


Òâîð÷³ñòü | Á³îãðàô³ÿ | Êðèòèêà

An den Leser

Ein  Gärtnermädchen  von  Athen
Saß  auf  dem  Markt  mit  ihrem  bunten  Krame;
Ein  Körbchen  wars  voll  Rosen,  Tausendschön,
Jasmin  und  Nelken.  Eine  hagre  Dame,
Sie  war  hysterisch,  trat  zu  ihr:
Pfui,  sprach  sie,  mit  dem  Tand,  ich  gebe  nichts  dafür,
Kaum  bricht  der  Abend  ein,  so  werden  deine  Nelken,
Jasmin  und  Tausendschön  verwelken.
Gestrenge  Frau,  versetzt  das  arme  Kind,
Der  Käufer  wird  ja  nicht  von  mir  betrogen;
Ich  sage  nicht,  daß  sie  unsterblich  sind.

So,  Leser,  denk  ich  auch  von  diesen  Apologen.


Íîâ³ òâîðè