Ñàéò ïîå糿, â³ðø³, ïîçäîðîâëåííÿ ó â³ðøàõ ::

logo

UA  |  FR  |  RU

Ðîæåâèé ñàéò ñó÷àñíî¿ ïîå糿

Á³áë³îòåêà
Óêðà¿íè
| Ïîåòè
Êë. Ïîå糿
| ²íø³ ïîåò.
ñàéòè, êàíàëè
| ÑËÎÂÍÈÊÈ ÏÎÅÒÀÌ| Ñàéòè â÷èòåëÿì| ÄÎ ÂÓÑ ñèíîí³ìè| Îãîëîøåííÿ| ˳òåðàòóðí³ ïðå쳿| Ñï³ëêóâàííÿ| Êîíòàêòè
Êë. Ïîå糿

 x
>> ÂÕ²Ä ÄÎ ÊËÓÁÓ <<


e-mail
ïàðîëü
çàáóëè ïàðîëü?
< ðåºñòðaö³ÿ >
Çàðàç íà ñàéò³ - 8
Ïîøóê

Ïåðåâ³ðêà ðîçì³ðó




Nikolaus Lenau

Ïðî÷èòàíèé : 102


Òâîð÷³ñòü | Á³îãðàô³ÿ | Êðèòèêà

Naturbehagen

Der  Seerab  hat  ein  gutes  Leben!
So  überm  Wasser  hinzuschweben,
Wo  lustig  plätschern,  zierlich  kreisen,
Einladend,  seine  leckern  Speisen.
Sein  scharfes  Auge  weiß  auf  Strecken
Die  feinsten  Fischlein  zu  entdecken,
Sein  treues  Auge  sieht  beizeiten
Am  Strand  den  Jäger  lauernd  schreiten,
Und  plötzlich  unter  taucht  der  Rab,
Schwimmt  unsichtbar  vom  Jäger  ab
Und  taucht  erst  fröhlich  wieder  auf,
Wohin  nicht  reicht  der  Flintenlauf.
Sanft  fällt  des  Jägers  Schuß  dort  nieder,
Wie  schlafergriffne  Augenlider,
Den  Augenlidern  gleich  des  Raben,
Der  nach  genoßnen  Meeresgaben
Am  sichern  Fels,  im  Sonnenschein,
Beim  Wellenmurmeln  schlummert  ein.


Íîâ³ òâîðè