Ñàéò ïîå糿, â³ðø³, ïîçäîðîâëåííÿ ó â³ðøàõ ::

logo

UA  |  FR  |  RU

Ðîæåâèé ñàéò ñó÷àñíî¿ ïîå糿

Á³áë³îòåêà
Óêðà¿íè
| Ïîåòè
Êë. Ïîå糿
| ²íø³ ïîåò.
ñàéòè, êàíàëè
| ÑËÎÂÍÈÊÈ ÏÎÅÒÀÌ| Ñàéòè â÷èòåëÿì| ÄÎ ÂÓÑ ñèíîí³ìè| Îãîëîøåííÿ| ˳òåðàòóðí³ ïðå쳿| Ñï³ëêóâàííÿ| Êîíòàêòè
Êë. Ïîå糿

 x
>> ÂÕ²Ä ÄÎ ÊËÓÁÓ <<


e-mail
ïàðîëü
çàáóëè ïàðîëü?
< ðåºñòðaö³ÿ >
Çàðàç íà ñàéò³ - 10
Ïîøóê

Ïåðåâ³ðêà ðîçì³ðó




Gottfried Keller

Ïðî÷èòàíèé : 147


Òâîð÷³ñòü | Á³îãðàô³ÿ | Êðèòèêà

Rote Lehre

"Ich  bin  rot  und  hab’s  erwogen
Und  behaupt’  es  unverweilt!
Könnt’  ich,  würd’  ich  jeden  köpfen,
Der  nicht  meine  Meinung  teilt!"

In  des  Baders  enger  Stube
Vetter  Hansen  also  sprach,
Eben  als  ’nem  feisten  Bäcker
Jener  in  die  Ader  stach.

Und  des  Blutes  muntrer  Bogen
Aus  dem  dicken  drallen  Arm
Fiel  dem  Vetter  auf  die  Nase,
Sie  begrüssend  freundlich  warm.

Bleich,  entsetzt  fuhr  er  zusammen,
Wusch  darauf  sich  siebenmal;
Doch  noch  lang  rümpft  er  die  Nase,
Fühlt  noch  lang  den  warmen  Strahl.

Mittags  widert  ihm  die  Suppe,
Rötlich  dampft  sie,  wie  noch  nie;
Immer  geht  es  so  der  alten
Grauen  Eselstheorie!

Manches  Brünnlein  mag  noch  springen
In  das  Gras  mit  rotem  Schein;
Doch  der  Freiheit  echter,  rechter
Letzter  Sieg  wird  trocken  sein.


Íîâ³ òâîðè