Ñàéò ïîå糿, â³ðø³, ïîçäîðîâëåííÿ ó â³ðøàõ ::

logo

UA  |  FR  |  RU

Ðîæåâèé ñàéò ñó÷àñíî¿ ïîå糿

Á³áë³îòåêà
Óêðà¿íè
| Ïîåòè
Êë. Ïîå糿
| ²íø³ ïîåò.
ñàéòè, êàíàëè
| ÑËÎÂÍÈÊÈ ÏÎÅÒÀÌ| Ñàéòè â÷èòåëÿì| ÄÎ ÂÓÑ ñèíîí³ìè| Îãîëîøåííÿ| ˳òåðàòóðí³ ïðå쳿| Ñï³ëêóâàííÿ| Êîíòàêòè
Êë. Ïîå糿

 x
>> ÂÕ²Ä ÄÎ ÊËÓÁÓ <<


e-mail
ïàðîëü
çàáóëè ïàðîëü?
< ðåºñòðaö³ÿ >
Çàðàç íà ñàéò³ - 9
Ïîøóê

Ïåðåâ³ðêà ðîçì³ðó




Gottfried Keller

Ïðî÷èòàíèé : 158


Òâîð÷³ñòü | Á³îãðàô³ÿ | Êðèòèêà

Siehst Du den Stern

Siehst  Du  den  Stern  im  fernsten  Blau,
der  schimmerernd  fast  erbleicht?
Sein  Licht  braucht  eine  Ewigkeit,
bis  es  dein  Aug’  erreicht.

Vielleicht  vor  tausend  Jahren  schon
zu  Asche  stob  der  Stern,
und  doch  steht  dort  sein  milder  Glanz
noch  immer  still  und  fern.

Dem  Wesen  solchen  Scheines  gleicht,
der  ist  und  doch  nicht  ist,
oh  Lieb  dein  anmutvolles  Sein,
wenn  du  gestorben  bist.


Íîâ³ òâîðè