Ñàéò ïîå糿, â³ðø³, ïîçäîðîâëåííÿ ó â³ðøàõ ::

logo

UA  |  FR  |  RU

Ðîæåâèé ñàéò ñó÷àñíî¿ ïîå糿

Á³áë³îòåêà
Óêðà¿íè
| Ïîåòè
Êë. Ïîå糿
| ²íø³ ïîåò.
ñàéòè, êàíàëè
| ÑËÎÂÍÈÊÈ ÏÎÅÒÀÌ| Ñàéòè â÷èòåëÿì| ÄÎ ÂÓÑ ñèíîí³ìè| Îãîëîøåííÿ| ˳òåðàòóðí³ ïðå쳿| Ñï³ëêóâàííÿ| Êîíòàêòè
Êë. Ïîå糿

 x
>> ÂÕ²Ä ÄÎ ÊËÓÁÓ <<


e-mail
ïàðîëü
çàáóëè ïàðîëü?
< ðåºñòðaö³ÿ >
Çàðàç íà ñàéò³ - 9
Ïîøóê

Ïåðåâ³ðêà ðîçì³ðó




Arno Holz

Ïðî÷èòàíèé : 115


Òâîð÷³ñòü | Á³îãðàô³ÿ | Êðèòèêà

Dafnis - Er läßt nie sein Maul hängen!

Ode  Jambica.

Worzu  melancholiren?
Schnell  läufft  die  süsse  Zeit.
Die  Amsteln  drompettiren
des  Majus  Libligkeit.
Die  bundten  Gräsgens  blincken  /
still  lauscht  die  Frühlings-Frau  /
die  Sonnen-Pferde  drincken
itzt  nichts  denn  Nectar-Tau.

Bald  brännt  des  Hunds-Sterns  Hizze  /
dan  ist  mir  mehr  alß  wohl  /
dan  spannt  der  kleine  Schizze
nach  mir  sein  Mord-Bistohl.
Im  Schlaff-gesunden  Kimmel
ligt  man  dan  gern  zu  Zween  /
indeß  am  blauen  Himmel
die  weissen  Schäfgens  gehn.

Sordan  dritt  schwehr  an  Trauben
Vertumnus  auff  den  Blahn  /
dan  kan  ich  kaum  noch  glauben
an  Charons  Wakkel-Kahn.
Dan  lihb  ich  es  zu  schweiffen  /
dan  macht  mich  frohen  Sinns
das  angenehme  Pfeiffgen
der  Grammets-Vögelckins.

Panduren  und  Krabaten!
Zurlezzt  stapfft  Niclas  an!
Der  Teuffel  soll  den  brahten  /
der  den  nicht  leiden  kan!
Die  Kindgens  jubiliren  /
wies  draußen  stihbt  und  schneyt.
Lasst  andre  grillisiren  /
ich  bün  for  Heiterkeit!


Íîâ³ òâîðè