Ñàéò ïîå糿, â³ðø³, ïîçäîðîâëåííÿ ó â³ðøàõ ::

logo

UA  |  FR  |  RU

Ðîæåâèé ñàéò ñó÷àñíî¿ ïîå糿

Á³áë³îòåêà
Óêðà¿íè
| Ïîåòè
Êë. Ïîå糿
| ²íø³ ïîåò.
ñàéòè, êàíàëè
| ÑËÎÂÍÈÊÈ ÏÎÅÒÀÌ| Ñàéòè â÷èòåëÿì| ÄÎ ÂÓÑ ñèíîí³ìè| Îãîëîøåííÿ| ˳òåðàòóðí³ ïðå쳿| Ñï³ëêóâàííÿ| Êîíòàêòè
Êë. Ïîå糿

 x
>> ÂÕ²Ä ÄÎ ÊËÓÁÓ <<


e-mail
ïàðîëü
çàáóëè ïàðîëü?
< ðåºñòðaö³ÿ >
Çàðàç íà ñàéò³ - 5
Ïîøóê

Ïåðåâ³ðêà ðîçì³ðó




Detlef von Liliencron

Ïðî÷èòàíèé : 171


Òâîð÷³ñòü | Á³îãðàô³ÿ | Êðèòèêà

Der Puppenhimmel

Klein  Isolde  sitzt  bei  mir  im  Sopha.
Klein  Isolde  zählt  der  Jahre  vier  erst.
Ihre  Puppen  bringt  sie  mir  in's  Zimmer
Und  berichtet  mit  dem  feinen  Stimmchen,
Was  mit  ihnen  letzthin  sich  begeben,

Nun,  die  Resi,  wie  zeigt  die  sich  aber:
Alle  Glieder,  alle  Kleider,  Strumpf  und  Schuhzeug
Sind  ja  schwarz,  als  hätt'  der  Schornsteinfeger
Sie  beim  Wickel  grad  gehabt,  Isolde,
Pfui,  wie  kommt's  daß  sie  so  garstig  aussieht?
Klein  Isolde  spricht  mit  zartem  Stimmchen:
»Resi  fiel  heut  in  den  Kohlenkasten.«

Nein  doch,  was  geschah  mit  Isidoren?
Abgeschlagen  ist  das  rechte  Beinchen,
Und  der  linke  Arm  ist  fortgeflogen,
Und  um  Näschen  ihr  und  Stirn  und  Augen
Trägt  Verbände  sie  und  weiße  Tücher.
Wie  ereignete  sich  das,  Isolde?
Und  sie  giebt  mir  weinerliche  Antwort:
»Vom  Altane  stürzte  Isidore.«  

Rosamundchen  seh'  ich  nicht,  Isolde.
Allerdings  ist  sehr  sie  krank  gewesen,
Hat  die  Cholera  gehabt,  die  Aermste.
Doch  ich  hoffe,  daß  sie  wohl  und  munter.
Klein  Isolde  nickt  mit  wichtiger  Miene:
»Rosamundchen  ist  im  Puppenhimmel.«


Íîâ³ òâîðè