Ñàéò ïîå糿, â³ðø³, ïîçäîðîâëåííÿ ó â³ðøàõ ::

logo

UA  |  FR  |  RU

Ðîæåâèé ñàéò ñó÷àñíî¿ ïîå糿

Á³áë³îòåêà
Óêðà¿íè
| Ïîåòè
Êë. Ïîå糿
| ²íø³ ïîåò.
ñàéòè, êàíàëè
| ÑËÎÂÍÈÊÈ ÏÎÅÒÀÌ| Ñàéòè â÷èòåëÿì| ÄÎ ÂÓÑ ñèíîí³ìè| Îãîëîøåííÿ| ˳òåðàòóðí³ ïðå쳿| Ñï³ëêóâàííÿ| Êîíòàêòè
Êë. Ïîå糿

 x
>> ÂÕ²Ä ÄÎ ÊËÓÁÓ <<


e-mail
ïàðîëü
çàáóëè ïàðîëü?
< ðåºñòðaö³ÿ >
Çàðàç íà ñàéò³ - 6
Ïîøóê

Ïåðåâ³ðêà ðîçì³ðó




Max Dauthendey

Ïðî÷èòàíèé : 102


Òâîð÷³ñòü | Á³îãðàô³ÿ | Êðèòèêà

Ach, Lippen, haltet kaum Rast

Es  quillt  aus  dem  Abend  hervor
Der  Kräuter  und  Gräser  Geruch,
Als  duften  Sträuße  verdorrt
In  einem  uralten  Buch.

Beim  Weg  am  Berg  empor
Dunstet  das  Heu  gemäht,
Rauscht  eine  Sense  noch  spät,
Und  Wolke  bei  Wolke  lauscht.

Im  Garten  am  Pflaumenbaum
Schütteln  zwei  Haube  am  Ast.
Ja,  ein  Sommer  ist  bald  verpraßt.
Ach,  Lippen,  haltet  kaum  Rast,
Und  küßt  auch  noch  im  Traum.


Íîâ³ òâîðè