Ñàéò ïîå糿, â³ðø³, ïîçäîðîâëåííÿ ó â³ðøàõ ::

logo

UA  |  FR  |  RU

Ðîæåâèé ñàéò ñó÷àñíî¿ ïîå糿

Á³áë³îòåêà
Óêðà¿íè
| Ïîåòè
Êë. Ïîå糿
| ²íø³ ïîåò.
ñàéòè, êàíàëè
| ÑËÎÂÍÈÊÈ ÏÎÅÒÀÌ| Ñàéòè â÷èòåëÿì| ÄÎ ÂÓÑ ñèíîí³ìè| Îãîëîøåííÿ| ˳òåðàòóðí³ ïðå쳿| Ñï³ëêóâàííÿ| Êîíòàêòè
Êë. Ïîå糿

 x
>> ÂÕ²Ä ÄÎ ÊËÓÁÓ <<


e-mail
ïàðîëü
çàáóëè ïàðîëü?
< ðåºñòðaö³ÿ >
Çàðàç íà ñàéò³ - 16
Ïîøóê

Ïåðåâ³ðêà ðîçì³ðó




Max Dauthendey

Ïðî÷èòàíèé : 96


Òâîð÷³ñòü | Á³îãðàô³ÿ | Êðèòèêà

An meinem Fenster in kahler Nacht

An  meinem  Fenster  in  kahler  Nacht
Hat  weiß  wie  ein  Kätzchen  der  Mond  gewacht.

Der  Mond  und  mein  Herz  sie  flackerten  nur
Und  folgten  still  einer  glimmernden  Spur.

Haben  der  Liebe  nachgedacht,
Und  keiner  von  beiden  hat  da  gelacht.

Und  heute  bin  ich  durch  Straßen  gegangen,
Die  Häuser  saßen  im  Regen  gefangen,

Und  habe  noch  immer  wie  in  der  Nacht
Über  die  Liebe  nachgebacht.

Stand  hinterm  Regen  in  Gittern  drin,
Weiß,  daß  ich  Gefangner  der  Sehnsucht  bin.


Íîâ³ òâîðè