Ñàéò ïîå糿, â³ðø³, ïîçäîðîâëåííÿ ó â³ðøàõ ::

logo

UA  |  FR  |  RU

Ðîæåâèé ñàéò ñó÷àñíî¿ ïîå糿

Á³áë³îòåêà
Óêðà¿íè
| Ïîåòè
Êë. Ïîå糿
| ²íø³ ïîåò.
ñàéòè, êàíàëè
| ÑËÎÂÍÈÊÈ ÏÎÅÒÀÌ| Ñàéòè â÷èòåëÿì| ÄÎ ÂÓÑ ñèíîí³ìè| Îãîëîøåííÿ| ˳òåðàòóðí³ ïðå쳿| Ñï³ëêóâàííÿ| Êîíòàêòè
Êë. Ïîå糿

 x
>> ÂÕ²Ä ÄÎ ÊËÓÁÓ <<


e-mail
ïàðîëü
çàáóëè ïàðîëü?
< ðåºñòðaö³ÿ >
Çàðàç íà ñàéò³ - 2
Ïîøóê

Ïåðåâ³ðêà ðîçì³ðó




Max Dauthendey

Ïðî÷èòàíèé : 127


Òâîð÷³ñòü | Á³îãðàô³ÿ | Êðèòèêà

Das Ende meiner großen Liebe

Und  jede  Pore,  die  einst  für  dich  brannte,
Jeder  Gedanke,  der  dich  kosend  nannte,
Muss  sich  in  meinem  Blute  hassend  wenden
Und  statt  der  Süße    —    Galle  nach  dir  senden.
Doch  das  ist  nicht  das  Ende.
Das  Ende  ist,  wenn  meinen  Händen,
Meinen  Lippen,  meinen  Augen
Das  schwere,  lange  Bluten  endet,
Und  sie  nach  langem  fremdem  Schweigen
Sich  endlich  wieder  zu  dir  neigen
Und  sagen  können:  "Freund".
Dann  ist  das  Ende  meiner  großen  Liebe.


Íîâ³ òâîðè