Ñàéò ïîå糿, â³ðø³, ïîçäîðîâëåííÿ ó â³ðøàõ ::

logo

UA  |  FR  |  RU

Ðîæåâèé ñàéò ñó÷àñíî¿ ïîå糿

Á³áë³îòåêà
Óêðà¿íè
| Ïîåòè
Êë. Ïîå糿
| ²íø³ ïîåò.
ñàéòè, êàíàëè
| ÑËÎÂÍÈÊÈ ÏÎÅÒÀÌ| Ñàéòè â÷èòåëÿì| ÄÎ ÂÓÑ ñèíîí³ìè| Îãîëîøåííÿ| ˳òåðàòóðí³ ïðå쳿| Ñï³ëêóâàííÿ| Êîíòàêòè
Êë. Ïîå糿

 x
>> ÂÕ²Ä ÄÎ ÊËÓÁÓ <<


e-mail
ïàðîëü
çàáóëè ïàðîëü?
< ðåºñòðaö³ÿ >
Çàðàç íà ñàéò³ - 13
Ïîøóê

Ïåðåâ³ðêà ðîçì³ðó




Max Dauthendey

Ïðî÷èòàíèé : 109


Òâîð÷³ñòü | Á³îãðàô³ÿ | Êðèòèêà

Die Nelken glühen auf allen Altanen

Das  Laub  gibt  sich  dem  Abend  hin,
Nur  Wolken  prunkend  ans  Fenster  ziehn,
Die  sind  so  feurig  anzuschauen
Wie  kleiderlose  schöne  Frauen.
Wie  Frauen,  die  nach  Freiern  fahnen,
Sehn  sie  dem  Abend  brennend  entgegen.
Die  Nelken  glühen  auf  allen  Altanen,
Zur  Nacht  werden  auch  die  Blumen  verwegen.
Und  sonst  so  bescheidene  Fensterscheiben,
Die  werfen's  Gold  hell  auf  die  Straßen.
Kein  Stübchen  will  nachts  ärmlich  bleiben.
Vier  Wände  können  all'  Lust  umfassen.


Íîâ³ òâîðè