Ñàéò ïîå糿, â³ðø³, ïîçäîðîâëåííÿ ó â³ðøàõ ::

logo

UA  |  FR  |  RU

Ðîæåâèé ñàéò ñó÷àñíî¿ ïîå糿

Á³áë³îòåêà
Óêðà¿íè
| Ïîåòè
Êë. Ïîå糿
| ²íø³ ïîåò.
ñàéòè, êàíàëè
| ÑËÎÂÍÈÊÈ ÏÎÅÒÀÌ| Ñàéòè â÷èòåëÿì| ÄÎ ÂÓÑ ñèíîí³ìè| Îãîëîøåííÿ| ˳òåðàòóðí³ ïðå쳿| Ñï³ëêóâàííÿ| Êîíòàêòè
Êë. Ïîå糿

 x
>> ÂÕ²Ä ÄÎ ÊËÓÁÓ <<


e-mail
ïàðîëü
çàáóëè ïàðîëü?
< ðåºñòðaö³ÿ >
Çàðàç íà ñàéò³ - 20
Ïîøóê

Ïåðåâ³ðêà ðîçì³ðó




Max Dauthendey

Ïðî÷èòàíèé : 195


Òâîð÷³ñòü | Á³îãðàô³ÿ | Êðèòèêà

November

Grau  verwirrt  der  leere  Wald.
Mit  tausend  blauglühenden  Ätheraugen,
Hoch  durch  schwarzen  Fichtenbehang,
Irren  Heere  blauer  gigantischer  Blüten.

Von  fremden  Dolden,
Niemand  hat  je  sie  belauscht,
Blüht  jeder  Morgen  im  Grase
Eisigen  Samen.

Graue  Frauen,
Die  lautlos  im  Reigen  kamen,
Sind  lautlos  gegangen.
Der  Bleichen  Juwelen
Strahlende  Fäden
Irisgrün,  irisgolden,
Hangen  an  allen  Zweigen.

In  nackten  Kronen  singen
Wachszarte  Ströme  der  Sonne.
Um  bloße  Säulen,
Auf  weißen  Schwingen  kreist
Einäugig  ein  Aar,
Das  Schweigen.


Íîâ³ òâîðè