Ñàéò ïîå糿, â³ðø³, ïîçäîðîâëåííÿ ó â³ðøàõ ::

logo

UA  |  FR  |  RU

Ðîæåâèé ñàéò ñó÷àñíî¿ ïîå糿

Á³áë³îòåêà
Óêðà¿íè
| Ïîåòè
Êë. Ïîå糿
| ²íø³ ïîåò.
ñàéòè, êàíàëè
| ÑËÎÂÍÈÊÈ ÏÎÅÒÀÌ| Ñàéòè â÷èòåëÿì| ÄÎ ÂÓÑ ñèíîí³ìè| Îãîëîøåííÿ| ˳òåðàòóðí³ ïðå쳿| Ñï³ëêóâàííÿ| Êîíòàêòè
Êë. Ïîå糿

 x
>> ÂÕ²Ä ÄÎ ÊËÓÁÓ <<


e-mail
ïàðîëü
çàáóëè ïàðîëü?
< ðåºñòðaö³ÿ >
Çàðàç íà ñàéò³ - 18
Ïîøóê

Ïåðåâ³ðêà ðîçì³ðó




Rainer Maria Rilke

Ïðî÷èòàíèé : 149


Òâîð÷³ñòü | Á³îãðàô³ÿ | Êðèòèêà

Aus einem Frühling

O  alle  diese  Toten  des  April,  
der  Fuhren  Schwärze,  die  sie  weiterbringen  
durch  das  erregte  übertriebene  Licht:  
als  lehnte  sich  noch  einmal  das  Gewicht  
gegen  zuviel  Leichtwerden  in  den  Dingen  
mürrischer  auf...  Da  aber  gehen  schon,  
die  gestern  noch  die  Kinderschürzen  hatten,  
erstaunt  erwachsen  zur  Konfirmation;  
ihr  Weiß  ist  eifrig  wie  vor  Gottes  Thron  
und  mildert  sich  im  ersten  Ulmenschatten.


Íîâ³ òâîðè