Ñàéò ïîå糿, â³ðø³, ïîçäîðîâëåííÿ ó â³ðøàõ ::

logo

UA  |  FR  |  RU

Ðîæåâèé ñàéò ñó÷àñíî¿ ïîå糿

Á³áë³îòåêà
Óêðà¿íè
| Ïîåòè
Êë. Ïîå糿
| ²íø³ ïîåò.
ñàéòè, êàíàëè
| ÑËÎÂÍÈÊÈ ÏÎÅÒÀÌ| Ñàéòè â÷èòåëÿì| ÄÎ ÂÓÑ ñèíîí³ìè| Îãîëîøåííÿ| ˳òåðàòóðí³ ïðå쳿| Ñï³ëêóâàííÿ| Êîíòàêòè
Êë. Ïîå糿

 x
>> ÂÕ²Ä ÄÎ ÊËÓÁÓ <<


e-mail
ïàðîëü
çàáóëè ïàðîëü?
< ðåºñòðaö³ÿ >
Çàðàç íà ñàéò³ - 18
Ïîøóê

Ïåðåâ³ðêà ðîçì³ðó




Rainer Maria Rilke

Ïðî÷èòàíèé : 152


Òâîð÷³ñòü | Á³îãðàô³ÿ | Êðèòèêà

Das Buch der Bilder. Aus einem April.

Wieder  duftet  der  Wald.  
Es  heben  die  schwebenden  Lerchen  
mit  sich  den  Himmel  empor,  der  unseren  Schultern  
schwer  war;  
zwar  sah  man  noch  durch  die  Äste  den  Tag,  wie  er  
leer  war,-  
aber  nach  langen,  regnenden  Nachmittagen  
kommen  die  goldübersonnten  
neueren  Stunden,  
vor  denen  flüchtend  an  fernen  Häuserfronten  
alle  die  wunden  
Fenster  furchtsam  mit  Flügeln  schlagen.  

Dann  wird  es  still.  Sogar  der  Regen  geht  leiser  
über  der  Steine  ruhig  dunkelnden  Glanz.  
Alle  Geräusche  ducken  sich  ganz  
in  die  glänzenden  Knospen  der  Reiser.  


Íîâ³ òâîðè