Ñàéò ïîå糿, â³ðø³, ïîçäîðîâëåííÿ ó â³ðøàõ ::

logo

UA  |  FR  |  RU

Ðîæåâèé ñàéò ñó÷àñíî¿ ïîå糿

Á³áë³îòåêà
Óêðà¿íè
| Ïîåòè
Êë. Ïîå糿
| ²íø³ ïîåò.
ñàéòè, êàíàëè
| ÑËÎÂÍÈÊÈ ÏÎÅÒÀÌ| Ñàéòè â÷èòåëÿì| ÄÎ ÂÓÑ ñèíîí³ìè| Îãîëîøåííÿ| ˳òåðàòóðí³ ïðå쳿| Ñï³ëêóâàííÿ| Êîíòàêòè
Êë. Ïîå糿

 x
>> ÂÕ²Ä ÄÎ ÊËÓÁÓ <<


e-mail
ïàðîëü
çàáóëè ïàðîëü?
< ðåºñòðaö³ÿ >
Çàðàç íà ñàéò³ - 9
Ïîøóê

Ïåðåâ³ðêà ðîçì³ðó




Rainer Maria Rilke

Ïðî÷èòàíèé : 170


Òâîð÷³ñòü | Á³îãðàô³ÿ | Êðèòèêà

Das Buch der Bilder. Die Stille

Hörst  du  Geliebte,  ich  hebe  die  Hände  -  
hörst  du:  es  rauscht...  
Welche  Gebärde  der  Einsamen  fände  
sich  nicht  von  vielen  Dingen  belauscht?  
Hörst  du,  Geliebte,  ich  schließe  die  Lider  
und  auch  das  ist  Geräusch  bis  zu  dir.  
Hörst  du,  Geliebte,  ich  hebe  sie  wieder......  
...  aber  warum  bist  du  nicht  hier.  
Der  Abdruck  meiner  kleinsten  Bewegung  
bleibt  in  der  seidenen  Stille  sichtbar;  
unvernichtbar  drückt  die  geringste  Erregung  
in  den  gespannten  Vorhang  der  Ferne  sich  ein.  
Auf  meinen  Atemzügen  heben  und  senken  
die  Sterne  sich.  
Zu  meinen  Lippen  kommen  die  Düfte  zur  Tränke,  
und  ich  erkenne  die  Handgelenke  
entfernter  Engel.  
Nur  die  ich  denke:  Dich  
seh  ich  nicht.  


Íîâ³ òâîðè