Ñàéò ïîå糿, â³ðø³, ïîçäîðîâëåííÿ ó â³ðøàõ ::

logo

UA  |  FR  |  RU

Ðîæåâèé ñàéò ñó÷àñíî¿ ïîå糿

Á³áë³îòåêà
Óêðà¿íè
| Ïîåòè
Êë. Ïîå糿
| ²íø³ ïîåò.
ñàéòè, êàíàëè
| ÑËÎÂÍÈÊÈ ÏÎÅÒÀÌ| Ñàéòè â÷èòåëÿì| ÄÎ ÂÓÑ ñèíîí³ìè| Îãîëîøåííÿ| ˳òåðàòóðí³ ïðå쳿| Ñï³ëêóâàííÿ| Êîíòàêòè
Êë. Ïîå糿

 x
>> ÂÕ²Ä ÄÎ ÊËÓÁÓ <<


e-mail
ïàðîëü
çàáóëè ïàðîëü?
< ðåºñòðaö³ÿ >
Çàðàç íà ñàéò³ - 3
Ïîøóê

Ïåðåâ³ðêà ðîçì³ðó




Rainer Maria Rilke

Ïðî÷èòàíèé : 155


Òâîð÷³ñòü | Á³îãðàô³ÿ | Êðèòèêà

Liebeslied

Wie  soll  ich  meine  Seele  halten,  daß
sie  nicht  an  deine  rührt?  Wie  soll  ich  sie
hinheben  über  dich  zu  andern  Dingen?
Ach  gerne  möcht  ich  sie  bei  irgendwas
Verlorenem  im  Dunkel  unterbringen
an  einer  fremden  stillen  Stelle,  die
nicht  weiterschwingt,  wenn  deine  Tiefen  schwingen.
Doch  alles,  was  uns  anrührt,  dich  und  mich,
nimmt  uns  zusammen  wie  ein  Bogenstrich,
der  aus  zwei  Saiten  eine  Stimme  zieht.
Auf  welches  Instrument  sind  wir  gespannt?
Und  welcher  Spieler  hat  uns  in  der  Hand?
O  süßes  Lied.


Íîâ³ òâîðè