Ñàéò ïîå糿, â³ðø³, ïîçäîðîâëåííÿ ó â³ðøàõ ::

logo

UA  |  FR  |  RU

Ðîæåâèé ñàéò ñó÷àñíî¿ ïîå糿

Á³áë³îòåêà
Óêðà¿íè
| Ïîåòè
Êë. Ïîå糿
| ²íø³ ïîåò.
ñàéòè, êàíàëè
| ÑËÎÂÍÈÊÈ ÏÎÅÒÀÌ| Ñàéòè â÷èòåëÿì| ÄÎ ÂÓÑ ñèíîí³ìè| Îãîëîøåííÿ| ˳òåðàòóðí³ ïðå쳿| Ñï³ëêóâàííÿ| Êîíòàêòè
Êë. Ïîå糿

 x
>> ÂÕ²Ä ÄÎ ÊËÓÁÓ <<


e-mail
ïàðîëü
çàáóëè ïàðîëü?
< ðåºñòðaö³ÿ >
Çàðàç íà ñàéò³ - 3
Ïîøóê

Ïåðåâ³ðêà ðîçì³ðó




Ernst Stadler

Ïðî÷èòàíèé : 167


Òâîð÷³ñòü | Á³îãðàô³ÿ | Êðèòèêà

Der Aufbruch Die Flucht - Was waren Frauen

Was  waren  Frauen  anders  dir  als  Spiel,
Der  du  dich  rettetest  in  soviel  Liebesstunden.
Du  hast  nie  andres  als  ein  Stück  von  dir  gefunden,
Und  niemals  fand  dein  Suchen  sich  das  Ziel.

Du  strebtest,  dich  im  Hellen  zu  befreien,
Und  wolltest  untergehen  in  wolkig  trüber  Flut  –
Und  lagst  nur  hilflos  angeschmiedet  in  den  Reihen
Der  Schmachtenden,  gekettet  an  dein  Blut.

Du  stiegst,  dein  Leben  höher  aufzutürmen,
In  fremde  Seelen,  wenn  dich  eigne  Kraft  verließ,
Und  sahst  erschauernd  deinen  Dämon  dich  umstürmen,
Wenn  deinen  dünnen  Traum  der  Tag  durchstieß.


Íîâ³ òâîðè