Ñàéò ïîå糿, â³ðø³, ïîçäîðîâëåííÿ ó â³ðøàõ ::

logo

UA  |  FR  |  RU

Ðîæåâèé ñàéò ñó÷àñíî¿ ïîå糿

Á³áë³îòåêà
Óêðà¿íè
| Ïîåòè
Êë. Ïîå糿
| ²íø³ ïîåò.
ñàéòè, êàíàëè
| ÑËÎÂÍÈÊÈ ÏÎÅÒÀÌ| Ñàéòè â÷èòåëÿì| ÄÎ ÂÓÑ ñèíîí³ìè| Îãîëîøåííÿ| ˳òåðàòóðí³ ïðå쳿| Ñï³ëêóâàííÿ| Êîíòàêòè
Êë. Ïîå糿

 x
>> ÂÕ²Ä ÄÎ ÊËÓÁÓ <<


e-mail
ïàðîëü
çàáóëè ïàðîëü?
< ðåºñòðaö³ÿ >
Çàðàç íà ñàéò³ - 12
Ïîøóê

Ïåðåâ³ðêà ðîçì³ðó




Georg Trakl

Ïðî÷èòàíèé : 232


Òâîð÷³ñòü | Á³îãðàô³ÿ | Êðèòèêà

Verklärter Herbst

Gewaltig  endet  so  das  Jahr
Mit  goldnem  Wein  und  Frucht  der  Gärten.
Rund  schweigen  Wälder  wunderbar
Und  sind  des  Einsamen  Gefährten.

Da  sagt  der  Landmann:  Es  ist  gut.
Ihr  Abendglocken  lang  und  leise
Gebt  noch  zum  Ende  frohen  Mut.
Ein  Vogelzug  grüßt  auf  der  Reise.

Es  ist  der  Liebe  milde  Zeit.
Im  Kahn  den  blauen  Fluß  hinunter
Wie  schön  sich  Bild  an  Bildchen  reiht  -
Das  geht  in  Ruh  und  Schweigen  unter.


Íîâ³ òâîðè