, ³��, ��. �� 糿

�� - 3

Bloodredthorn

DIM

Jiga

��

�� : 295

�� | �� | ��

Ballada zimowa

Chmura z miedzi uderza,
Blaskiem bije w puklerzach,
jeśli puklerz - to oczy z ołowiu.

W lasach siwych od błysków
jak znużenia kołyską
wracał rycerz z puszystych łowów.

A od śniegu - wraz z koniem -
był jak chmura jabłoni
huraganem niesiona przez zamieć.

I tak w pędzie zastygli,
że na mróz jak na igłę
wbici - z wolna zmieniali się w kamień.

Wtedy knieje srebrzyste
promień przeciął ze świstem,
droga przeszła w niebieską równinę.

Złote chleby i ręce
jak w dzieciństwa piosence
niosła matka na witanie z synem.

Złote kosy i oczy,
co jak senność złej nocy
na gościniec wyniosła dziewczyna.

Ale on jak po ścieżce
wpół po drodze, pół w wietrze �
� biały posąg � przetętnił i zginął.

Aż jak głaz w biegu � wisiał
i ptak szary mu przysiadł
na przegubie lodowatej ręki

i pradawnych snów trzepot
w sercu zatlił mu ślepo �
szary płomyk samotnej piosenki.

W pył rozsypał się szklany
rycerz. Buchnął tumanem.
W popiół zmienił się z koniem i cieniem,

tylko niebo sczerniałe
dalej w grozie sypało
gwiazdom � ciemność, a ludziom � kamienie.

�� 

��  -"�� . �� "

��  -"�� . "