Ñàéò ïîå糿, â³ðø³, ïîçäîðîâëåííÿ ó â³ðøàõ ::

logo

UA  |  FR  |  RU

Ðîæåâèé ñàéò ñó÷àñíî¿ ïîå糿

Á³áë³îòåêà
Óêðà¿íè
| Ïîåòè
Êë. Ïîå糿
| ²íø³ ïîåò.
ñàéòè, êàíàëè
| ÑËÎÂÍÈÊÈ ÏÎÅÒÀÌ| Ñàéòè â÷èòåëÿì| ÄÎ ÂÓÑ ñèíîí³ìè| Îãîëîøåííÿ| ˳òåðàòóðí³ ïðå쳿| Ñï³ëêóâàííÿ| Êîíòàêòè
Êë. Ïîå糿

 x
>> ÂÕ²Ä ÄÎ ÊËÓÁÓ <<


e-mail
ïàðîëü
çàáóëè ïàðîëü?
< ðåºñòðaö³ÿ >
Çàðàç íà ñàéò³ - 9
Ïîøóê

Ïåðåâ³ðêà ðîçì³ðó




ks. Jan Twardowski

Ïðî÷èòàíèé : 138


Òâîð÷³ñòü | Á³îãðàô³ÿ | Êðèòèêà

Żeby się obudzić

żeby  się  obudzić  rano
doprowadzić  włosy  do  opamiętania
umyć  się  i  ubrać
postawić  czajnik  z  gwizdkiem
odgarnąć  z  okna  samotny  deszcz
trzeba  się  oprzeć  na  tym  co  wymyka  się  jak  mokry  kamyk
na  sekundzie  której  już  nie  ma
na  myśli  której  nie  sposób  dotknąć
na  sile  ciążenia  co  oddala  tego  kogo  się  kocha

kochamy  od  razu  dwie  osoby  niemożliwe  do  kochania
bo  tę  co  za  blisko  i  tę  co  za  daleko
i  chyba  nawet  dlatego  umieramy
żeby  nas  było  widać  i  nie  widać


Íîâ³ òâîðè