Ñàéò ïîå糿, â³ðø³, ïîçäîðîâëåííÿ ó â³ðøàõ ::

logo

UA  |  FR  |  RU

Ðîæåâèé ñàéò ñó÷àñíî¿ ïîå糿

Á³áë³îòåêà
Óêðà¿íè
| Ïîåòè
Êë. Ïîå糿
| ²íø³ ïîåò.
ñàéòè, êàíàëè
| ÑËÎÂÍÈÊÈ ÏÎÅÒÀÌ| Ñàéòè â÷èòåëÿì| ÄÎ ÂÓÑ ñèíîí³ìè| Îãîëîøåííÿ| ˳òåðàòóðí³ ïðå쳿| Ñï³ëêóâàííÿ| Êîíòàêòè
Êë. Ïîå糿

 x
>> ÂÕ²Ä ÄÎ ÊËÓÁÓ <<


e-mail
ïàðîëü
çàáóëè ïàðîëü?
< ðåºñòðaö³ÿ >
Çàðàç íà ñàéò³ - 6
Ïîøóê

Ïåðåâ³ðêà ðîçì³ðó




Adam Mickiewicz

Ïðî÷èòàíèé : 296


Òâîð÷³ñòü | Á³îãðàô³ÿ | Êðèòèêà

Dwa słowa

Gdy  sam  na  sam  z  tobą  siedzę,  
Nie  mam  czasu  o  nic  pytać:  
Patrzę  w  oczy,  ustek  śledzę,  
Chciałbym  wszystkie  myśli  czytać  
Wprzód,  nim  w  oczętach  zaświecą;  
Chciałbym  wszystkie  słówka  chwytać  
Wprzód,  nim  od  ustek  odlecą;  
I  nie  potrzeba  tłumaczyć,  
Co  chcę  słyszeć,  co  zobaczyć.  
Rzecz  nietrudna  i  nienowa,  
Moja  luba!  te  dwa  słowa:  
Kocham  ciebie,  kocham  ciebie.  

Innego  nie  chcę  widoku,  
Kiedy  z  tobą  będę  w  niebie;  
Tylko  niech  te  dwa  wyrazy,  
Napisane  w  twoim  oku,  
Odbite  po  tysiąc  razy  
Widzę  wszędzie  wkoło  siebie.  
I  innej  muzyki  w  niebie  
Nie  chcę  od  wschodu  jutrzenki  
Słyszeć  do  zachodu  słońca;  
Kocham  ciebie,  kocham  ciebie.  

Dość  mnie  tej  jednej  piosenki  
Z  waryjacjami  bez  końca.



Íîâ³ òâîðè