Ñàéò ïîå糿, â³ðø³, ïîçäîðîâëåííÿ ó â³ðøàõ ::

logo

UA  |  FR  |  RU

Ðîæåâèé ñàéò ñó÷àñíî¿ ïîå糿

Á³áë³îòåêà
Óêðà¿íè
| Ïîåòè
Êë. Ïîå糿
| ²íø³ ïîåò.
ñàéòè, êàíàëè
| ÑËÎÂÍÈÊÈ ÏÎÅÒÀÌ| Ñàéòè â÷èòåëÿì| ÄÎ ÂÓÑ ñèíîí³ìè| Îãîëîøåííÿ| ˳òåðàòóðí³ ïðå쳿| Ñï³ëêóâàííÿ| Êîíòàêòè
Êë. Ïîå糿

 x
>> ÂÕ²Ä ÄÎ ÊËÓÁÓ <<


e-mail
ïàðîëü
çàáóëè ïàðîëü?
< ðåºñòðaö³ÿ >
Çàðàç íà ñàéò³ - 3
Ïîøóê

Ïåðåâ³ðêà ðîçì³ðó




Kazimiera Zawistowska

Ïðî÷èòàíèé : 152


Òâîð÷³ñòü | Á³îãðàô³ÿ | Êðèòèêà

Nie wiem...

Nie  wiem...dziś  serce  moje  gra  płomienne  baśnie!...
Gra  moim  nagim  piersiom,  jak  różom  wilgotnym,
Usta  drgają  mi  rytmem  pragnącym,  zawrotnym,
Leniwie;  ociężale  źrenica  ma  gaśnie...



Zaślubiny  dziś  moje!...Dość  myślom  samotnym
Ich  lotu  po  rozstajach!...Rychło  głód  mój  zaśnie;
Rozkosz  patrzy  w  zwierciadło...  oto  ona  właśnie
Oblubieńca  dziś  czekam...Kres  żądzom  sromotnym!


Nagą  stopą  zuchwale  przybliża  się  ku  mnie,
Już  syci  usta  moje  zuchwałych  warg  miodem,
Nasyca  piersi  moje  drżące  pieszczot  głodem.


W  słodkiej  swojej  niewoli  uśmiecham  się  dumnie!
Zdarł  mi  dłońmi  przepaskę  -  oto  strzępy  z  wieńca...
I  przeto  cała  jestem  w  mocy  oblubieńca...


Íîâ³ òâîðè