Ñàéò ïîå糿, â³ðø³, ïîçäîðîâëåííÿ ó â³ðøàõ ::

logo

UA  |  FR  |  RU

Ðîæåâèé ñàéò ñó÷àñíî¿ ïîå糿

Á³áë³îòåêà
Óêðà¿íè
| Ïîåòè
Êë. Ïîå糿
| ²íø³ ïîåò.
ñàéòè, êàíàëè
| ÑËÎÂÍÈÊÈ ÏÎÅÒÀÌ| Ñàéòè â÷èòåëÿì| ÄÎ ÂÓÑ ñèíîí³ìè| Îãîëîøåííÿ| ˳òåðàòóðí³ ïðå쳿| Ñï³ëêóâàííÿ| Êîíòàêòè
Êë. Ïîå糿

 x
>> ÂÕ²Ä ÄÎ ÊËÓÁÓ <<


e-mail
ïàðîëü
çàáóëè ïàðîëü?
< ðåºñòðaö³ÿ >
Çàðàç íà ñàéò³ - 4
Ïîøóê

Ïåðåâ³ðêà ðîçì³ðó




Ulrich von Liechtenstein

Ïðî÷èòàíèé : 135


Òâîð÷³ñòü | Á³îãðàô³ÿ | Êðèòèêà

Ein schoeniu maget

Ein  schoeniu  maget
sprach  ›vil  liebiu  frouwe  mîn,
wol  ûf!  ez  taget.
schouwet  gein  dem  vensterlîn,
wie  der  tac  ûf  gât.  der  wahter  von  der  zinnen
ist  gegangen.  iuwer  friunt  sol  hinnen:
ich  fürhte  er  sî  ze  lange  hie.‹

Diu  frouwe  guot
siufte  und  kuste  ir  lieben  man.
der  hôchgemuot
sprach  »guot  frouwe  wol  getân,
der    tac  ist  hôch  ûf:  ich  kan  niht  komen  hinnen.
maht  du  mich  verbergen  iender  innen?
daz  ist  mîn  rât  und  ouch  mîn  ger.«

›Und  möhte  ich  dich
bergen  in  den  ougen  mîn,
friunt,  daz  taet  ich.
des  kan  leider  niht  gesîn.
wil    du  hie  in  dirre  kemenât  belîben,
disen  tac  mit  fröiden  wol  vertrîben,
dar  innen  ich  dich  wol  verhil.‹

»Nu  birge  mich,
swie  du  wil,  vil  schoene  wîp;
doch  sô  daz  ich
sunder  wer  iht  vliese  den  lîp.
wirt    mîn  iemen  inne,  sô  soltû  mich  warnen.
kumich  ze  wer,  ez  muoz  sîn  lîp  erarnen,
der  mich  mit  strîte  niht  verbirt.«

Sus  wart  verspart
der  vil  manlîch  hôchgemuot
und  wol  bewart
von  der  reinen  süezen  guot.
wie    pflac  sîn  den  tac  diu  süeze  minneclîche?
sô  daz  er  wart  hôhes  muotes  rîche.
sô  kurzen  tac  gewan  er  nie.

Diu  naht  quam  dô.
sâ  huop  sich  der  minne  spil:
sus  unde  sô
wart  von  in  getriutet  vil.
ich    waen  ie  wîp  würde  baz  mit  liebem  manne
danne  ir  was.  ouwê  dô  muoste  er  danne.
dâ  von  huop  grôzer  jâmer  sich.

Urloup  genomen
wart  mit  küssen  an  der  stunt.
schier  wider  komen
baten  ir  süezer  rôter  munt.
er    sprach  »ich  tuon.  dû  bist  mîner  fröiden  wunne,
mînes  herzen  spilndiu  meien  sunne,
mîn  fröiden  geb,  mîn  saelden  wer.«


Íîâ³ òâîðè