Ñàéò ïîå糿, â³ðø³, ïîçäîðîâëåííÿ ó â³ðøàõ ::

logo

UA  |  FR  |  RU

Ðîæåâèé ñàéò ñó÷àñíî¿ ïîå糿

Á³áë³îòåêà
Óêðà¿íè
| Ïîåòè
Êë. Ïîå糿
| ²íø³ ïîåò.
ñàéòè, êàíàëè
| ÑËÎÂÍÈÊÈ ÏÎÅÒÀÌ| Ñàéòè â÷èòåëÿì| ÄÎ ÂÓÑ ñèíîí³ìè| Îãîëîøåííÿ| ˳òåðàòóðí³ ïðå쳿| Ñï³ëêóâàííÿ| Êîíòàêòè
Êë. Ïîå糿

 x
>> ÂÕ²Ä ÄÎ ÊËÓÁÓ <<


e-mail
ïàðîëü
çàáóëè ïàðîëü?
< ðåºñòðaö³ÿ >
Çàðàç íà ñàéò³ - 5
Ïîøóê

Ïåðåâ³ðêà ðîçì³ðó




Sigismund von Birken

Ïðî÷èòàíèé : 128


Òâîð÷³ñòü | Á³îãðàô³ÿ | Êðèòèêà

Friedenslied

Nun,  so  bist  du  endlich  kommen,

O  du  langgewünschter  Tag,

Der  uns  alles  Leid  benommen

Und  geendet  unsre  Plag'!

Tausend  Seelen  mit  Verlangen

Hofften  tausend  Tag'  auf  dich.

Nun  du  uns  bist  aufgegangen,

Enden  alle  Nächte  sich.



Theurer  Tag,  der  Tage  Sonne,

Zeitenkrone,  Freund  der  Welt,

Feind  der  Unruh',  Länderwonne,

Du  durchstrahlst  der  Erden  Zelt!

Und  es  werden  treue  Seelen

Von  dir  heute  fangen  an

Jahre  neuer  Ruh'  zu  zählen,

Die  uns  hoch  beglücken  kann.



Du  machst  unsre  Zeiten  lachen,

Alles  Weinen  geht  zu  Grab;

Treue,  Freud'  und  Fried'  erwachen,

Weil  die  Waffen  ziehen  ab.

Mache  fest  das  Band  der  Liebe,

Das  nicht  reiß'  in  Ewigkeit!

Gott,  uns  stäten  Frieden  giebe

Nach  dem  langen  Kriegesleid!



Laß  ihn  immer  grünend  bleiben,

Diesen  neuen  Friedenszweig,

Laß  ihn  Blüth'  und  Wurzeln  treiben,

Daß  er  uns  viel  Früchte  zeig'!

Unsre  Schuld  mit  Gnad'  anschaue,

Daß  die  Axt  in  deiner  Hand

Ihn  im  Zorn  uns  nicht  abhaue,

Und  der  Streit  ersteh'  im  Land!

Íîâ³ òâîðè