Ñàéò ïîå糿, â³ðø³, ïîçäîðîâëåííÿ ó â³ðøàõ ::

logo

UA  |  FR  |  RU

Ðîæåâèé ñàéò ñó÷àñíî¿ ïîå糿

Á³áë³îòåêà
Óêðà¿íè
| Ïîåòè
Êë. Ïîå糿
| ²íø³ ïîåò.
ñàéòè, êàíàëè
| ÑËÎÂÍÈÊÈ ÏÎÅÒÀÌ| Ñàéòè â÷èòåëÿì| ÄÎ ÂÓÑ ñèíîí³ìè| Îãîëîøåííÿ| ˳òåðàòóðí³ ïðå쳿| Ñï³ëêóâàííÿ| Êîíòàêòè
Êë. Ïîå糿

 x
>> ÂÕ²Ä ÄÎ ÊËÓÁÓ <<


e-mail
ïàðîëü
çàáóëè ïàðîëü?
< ðåºñòðaö³ÿ >
Çàðàç íà ñàéò³ - 3
Ïîøóê

Ïåðåâ³ðêà ðîçì³ðó




Adolf Glassbrenner

Ïðî÷èòàíèé : 135


Òâîð÷³ñòü | Á³îãðàô³ÿ | Êðèòèêà

Warum denn?

Warum  ist's  denn  mit  großen  Herrn
Nicht  räthlich,  Kirschen  essen?
Weil  sie  vielleicht  vergessen,
Daß  uns  von  Gott,  dem  größten  Herrn,
Die  Früchte  gleich  gemessen?

Trüg'  einer  Orden,  Band  und  Stern,
Wollt'  mit  mir  Kirschen  essen,
Stracks  wär'  ich  so  vermessen!
»Wie  Du  eß'  ich  die  Kirschen  gern,
Laß  uns  zusammen  essen.«

Und  ließe  er  mir  nur  den  Kern,
Wollt's  Fleisch  alleine  essen,
Schlüg'  ich  ihm  in  die  Fressen!
Drum  sagt,  warum's  mit  großen  Herrn
Nicht  räthlich,  Kirschen  essen?


Íîâ³ òâîðè