Ñàéò ïîå糿, â³ðø³, ïîçäîðîâëåííÿ ó â³ðøàõ ::

logo

UA  |  FR  |  RU

Ðîæåâèé ñàéò ñó÷àñíî¿ ïîå糿

Á³áë³îòåêà
Óêðà¿íè
| Ïîåòè
Êë. Ïîå糿
| ²íø³ ïîåò.
ñàéòè, êàíàëè
| ÑËÎÂÍÈÊÈ ÏÎÅÒÀÌ| Ñàéòè â÷èòåëÿì| ÄÎ ÂÓÑ ñèíîí³ìè| Îãîëîøåííÿ| ˳òåðàòóðí³ ïðå쳿| Ñï³ëêóâàííÿ| Êîíòàêòè
Êë. Ïîå糿

 x
>> ÂÕ²Ä ÄÎ ÊËÓÁÓ <<


e-mail
ïàðîëü
çàáóëè ïàðîëü?
< ðåºñòðaö³ÿ >
Çàðàç íà ñàéò³ - 15
Ïîøóê

Ïåðåâ³ðêà ðîçì³ðó




Julian Tuwim

Ïðî÷èòàíèé : 178


Òâîð÷³ñòü | Á³îãðàô³ÿ | Êðèòèêà

Wspomnienie


Mimozami  jesień  się  zaczyna,
Złotawa,  krucha  i  miła.
To  ty,  to  ty  jesteś  ta  dziewczyna,
Która  do  mnie  na  ulicę  wychodziła.

Od  twoich  listów  pachniało  w  sieni,
Gdym  wracał  zdyszany  ze  szkoły,
A  po  ulicach  w  lekkiej  jesieni
Fruwały  za  mną  jasne  anioły.

Mimozami  zwiędłość  przypomina
Nieśmiertelnik  żółty  -  październik.
To  ty,  to  ty  moja  jedyna,
Przychodziłaś  wieczorem  do  cukierni.

Z  przemodlenia,  z  przeomdlenia  senny,
W  parku  płakałem  szeptanymi  słowy.
Młodzik  z  chmurek  prześwitywał  jesienny,
Od  mimozy  złotej  -  majowy.

Ach,  czułymi,  przemiłymi  snami
Zasypiałem  z  nim  gasnącym  o  poranku,
W  snach  dawnymi  bawiąc  się  wiosnami,
Jak  tą  złotą,  jak  tą  wonną  wiązanką...


Íîâ³ òâîðè