Ñàéò ïîå糿, â³ðø³, ïîçäîðîâëåííÿ ó â³ðøàõ ::

logo

UA  |  FR  |  RU

Ðîæåâèé ñàéò ñó÷àñíî¿ ïîå糿

Á³áë³îòåêà
Óêðà¿íè
| Ïîåòè
Êë. Ïîå糿
| ²íø³ ïîåò.
ñàéòè, êàíàëè
| ÑËÎÂÍÈÊÈ ÏÎÅÒÀÌ| Ñàéòè â÷èòåëÿì| ÄÎ ÂÓÑ ñèíîí³ìè| Îãîëîøåííÿ| ˳òåðàòóðí³ ïðå쳿| Ñï³ëêóâàííÿ| Êîíòàêòè
Êë. Ïîå糿

 x
>> ÂÕ²Ä ÄÎ ÊËÓÁÓ <<


e-mail
ïàðîëü
çàáóëè ïàðîëü?
< ðåºñòðaö³ÿ >
Çàðàç íà ñàéò³ - 1
Íåìຠí³êîãî ;(...
Ïîøóê

Ïåðåâ³ðêà ðîçì³ðó




Mikołaj Rej

Ïðî÷èòàíèé : 141


Òâîð÷³ñòü | Á³îãðàô³ÿ | Êðèòèêà

Co pannie kawki zbierał


Panna  w  mieście  jednemu  na  pokój  biegała,  
Gdy  go  doma  nie  było,  pościel  rozmiotała.
On  się  zakrył  za  szaty,  panna  przybieżała,  
A  ten  zamknął  komnatę,  sama  już  została.
Prosiła  go,  aby  jej  pirwej  dosiągł  kawki,  
Co  się  w  dziurze  wylągła  pod  oknem  u  ławki.
On  się  z  okna  wychylił,  ona  wyskoczyła:  
"–  Wziął  pan  kawkę,  wziął  kawkę!"  –  śmiejąc  się,  kroczyła.



Íîâ³ òâîðè