Ñàéò ïîå糿, â³ðø³, ïîçäîðîâëåííÿ ó â³ðøàõ ::

logo

UA  |  FR  |  RU

Ðîæåâèé ñàéò ñó÷àñíî¿ ïîå糿

Á³áë³îòåêà
Óêðà¿íè
| Ïîåòè
Êë. Ïîå糿
| ²íø³ ïîåò.
ñàéòè, êàíàëè
| ÑËÎÂÍÈÊÈ ÏÎÅÒÀÌ| Ñàéòè â÷èòåëÿì| ÄÎ ÂÓÑ ñèíîí³ìè| Îãîëîøåííÿ| ˳òåðàòóðí³ ïðå쳿| Ñï³ëêóâàííÿ| Êîíòàêòè
Êë. Ïîå糿

 x
>> ÂÕ²Ä ÄÎ ÊËÓÁÓ <<


e-mail
ïàðîëü
çàáóëè ïàðîëü?
< ðåºñòðaö³ÿ >
Çàðàç íà ñàéò³ - 1
Íåìຠí³êîãî ;(...
Ïîøóê

Ïåðåâ³ðêà ðîçì³ðó




Mikołaj Rej

Ïðî÷èòàíèé : 165


Òâîð÷³ñòü | Á³îãðàô³ÿ | Êðèòèêà

Pleban pieska na cmyntarzu pochował


Plebanowi  zdechł  piesek,  w  którym  się  był  kochał.  
Schował  go  na  cmyntarzu,  więc  ji  biskup  pozwał.
Pleban,  wziąwszy  dukatów,  biskupowi  podał,  
Powiedając,  że:  "–  Ten  pies  krześcijańskie  skonał.
Pieniądze,  ksze  biskupie,  wam  wszytki  odkazał,  
Mnie  jedno  trycezymę  mówić  za  się  kazał."
Biskup,  wziąwszy  pieniądze,  rozgrzeszył  plebana,  
A  z  pieska  też  uczynił  wnet  parochijana.


Íîâ³ òâîðè