Ñàéò ïîå糿, â³ðø³, ïîçäîðîâëåííÿ ó â³ðøàõ ::

logo

UA  |  FR  |  RU

Ðîæåâèé ñàéò ñó÷àñíî¿ ïîå糿

Á³áë³îòåêà
Óêðà¿íè
| Ïîåòè
Êë. Ïîå糿
| ²íø³ ïîåò.
ñàéòè, êàíàëè
| ÑËÎÂÍÈÊÈ ÏÎÅÒÀÌ| Ñàéòè â÷èòåëÿì| ÄÎ ÂÓÑ ñèíîí³ìè| Îãîëîøåííÿ| ˳òåðàòóðí³ ïðå쳿| Ñï³ëêóâàííÿ| Êîíòàêòè
Êë. Ïîå糿

 x
>> ÂÕ²Ä ÄÎ ÊËÓÁÓ <<


e-mail
ïàðîëü
çàáóëè ïàðîëü?
< ðåºñòðaö³ÿ >
Çàðàç íà ñàéò³ - 1
Ïåðñîíàëüíûé ×ÀÒ Oreol
Ïîøóê

Ïåðåâ³ðêà ðîçì³ðó




Kazimierz Przerwa-Tetmajer

Ïðî÷èòàíèé : 133


Òâîð÷³ñòü | Á³îãðàô³ÿ | Êðèòèêà

W jesieni


O  cicha,  mglista,  o  smutna  jesieni!
Już  w  duszę  czas  twój  dziwny,  senny  spływa,
przychodzą  chmary  zapomnianych  cieni,
tęsknota  wiedzie  je  smutna  i  tkliwa,
ileż  miłości,  och,  ileż  kochania
umarła  przeszłość  z  naszych  serc  pochłania,
z  naszych  serc  biednych,  z  naszych  serc  bezdeni...

Zamykam  oczy...  Blade  ciche  cienie
suną  się  w  liści  posępnym  szeleście  -
jak  obłok  światło  niesie  je  wspomnienie...
O  dni  umarłe!  o  dni!  gdzież  jesteście?...
Co  pozostało  po  was?...  Ach!  daleko,
daleko  kędyś  toczycie  się  rzeką
szarą  i  mętną  w  głąb  puszcz  i  w  milczenie...


Íîâ³ òâîðè