Ñàéò ïîå糿, â³ðø³, ïîçäîðîâëåííÿ ó â³ðøàõ ::

logo

UA  |  FR  |  RU

Ðîæåâèé ñàéò ñó÷àñíî¿ ïîå糿

Á³áë³îòåêà
Óêðà¿íè
| Ïîåòè
Êë. Ïîå糿
| ²íø³ ïîåò.
ñàéòè, êàíàëè
| ÑËÎÂÍÈÊÈ ÏÎÅÒÀÌ| Ñàéòè â÷èòåëÿì| ÄÎ ÂÓÑ ñèíîí³ìè| Îãîëîøåííÿ| ˳òåðàòóðí³ ïðå쳿| Ñï³ëêóâàííÿ| Êîíòàêòè
Êë. Ïîå糿

 x
>> ÂÕ²Ä ÄÎ ÊËÓÁÓ <<


e-mail
ïàðîëü
çàáóëè ïàðîëü?
< ðåºñòðaö³ÿ >
Çàðàç íà ñàéò³ - 3
Ïîøóê

Ïåðåâ³ðêà ðîçì³ðó




Antoni Słonimski

Ïðî÷èòàíèé : 119


Òâîð÷³ñòü | Á³îãðàô³ÿ | Êðèòèêà

Żal


Gdy  cię  spotkałem  po  raz  pierwszy
mokre  pachniały  kasztany
zbyt  długo  mi  w  oczy  patrzyłaś
okropnie  byłem  zmieszany
Pod  mokre  płaty  gałęzi
szedłem  za  tobą  w  krok
serce  me  trzymał  w  uwięzi
twój  fiołkowy  wzrok
Dawno  zużyte  słowa  
wróciły  do    mnie  znów
i  zrozumiałem  od  nowa
znaczenie  prostych  słów
I  tak  się  jakoś  stało
że  bez  tak  pachniał  jak  bez
i  słowo  pachnieć  pachniało
i  łzy  były  pełne  łez
Tęsknota  słowo  zużyte
otwarło  mi  swoją  dal
jak  różne  są  rzeczy  ukryte
w  króciutkim  wyrazie:  żal


Íîâ³ òâîðè