Ñàéò ïîå糿, â³ðø³, ïîçäîðîâëåííÿ ó â³ðøàõ ::

logo

UA  |  FR  |  RU

Ðîæåâèé ñàéò ñó÷àñíî¿ ïîå糿

Á³áë³îòåêà
Óêðà¿íè
| Ïîåòè
Êë. Ïîå糿
| ²íø³ ïîåò.
ñàéòè, êàíàëè
| ÑËÎÂÍÈÊÈ ÏÎÅÒÀÌ| Ñàéòè â÷èòåëÿì| ÄÎ ÂÓÑ ñèíîí³ìè| Îãîëîøåííÿ| ˳òåðàòóðí³ ïðå쳿| Ñï³ëêóâàííÿ| Êîíòàêòè
Êë. Ïîå糿

 x
>> ÂÕ²Ä ÄÎ ÊËÓÁÓ <<


e-mail
ïàðîëü
çàáóëè ïàðîëü?
< ðåºñòðaö³ÿ >
Çàðàç íà ñàéò³ - 3
Ïîøóê

Ïåðåâ³ðêà ðîçì³ðó




Wisława Szymborska

Ïðî÷èòàíèé : 147


Òâîð÷³ñòü | Á³îãðàô³ÿ | Êðèòèêà

Atlantyda

Istnieli  albo  nie  istnieli.
Na  wyspie  albo  nie  na  wyspie.
Ocean  albo  nie  ocean
połknął  ich  albo  nie.
Czy  było  komu  kogoś  słuchać  kogo?
Czy  było  komu  walczyć  z  kim?
Działo  się  wszystko  albo  nic
tam  albo  nie  tam.
Miast  siedem  stało.
Czy  na  pewno?
Stać  wiecznie  chciało.
Gdzie  dowody?
Nie  wymyślili  prochu,  nie.
Proch  wymyślili,  tak.
Przypuszczalni.  Wątpliwi.
Nie  wyjęci  z  powietrza,
z  ognia,  z  wody,  z  ziemi.
Nie  zawarci  w  kamieniu
ani  w  kropli  deszczu.
Nie  mogący  na  serio
pozować  do  przestróg.
Meteor  spadł.
To  nie  meteor.
Wulkan  wybuchnął.
To  nie  wulkan.
Ktoś  wołał  coś.
Niczego  nikt.
Na  tej  plus  minus  Atlantydzie.



Íîâ³ òâîðè