Ñàéò ïîå糿, â³ðø³, ïîçäîðîâëåííÿ ó â³ðøàõ ::

logo

UA  |  FR  |  RU

Ðîæåâèé ñàéò ñó÷àñíî¿ ïîå糿

Á³áë³îòåêà
Óêðà¿íè
| Ïîåòè
Êë. Ïîå糿
| ²íø³ ïîåò.
ñàéòè, êàíàëè
| ÑËÎÂÍÈÊÈ ÏÎÅÒÀÌ| Ñàéòè â÷èòåëÿì| ÄÎ ÂÓÑ ñèíîí³ìè| Îãîëîøåííÿ| ˳òåðàòóðí³ ïðå쳿| Ñï³ëêóâàííÿ| Êîíòàêòè
Êë. Ïîå糿

 x
>> ÂÕ²Ä ÄÎ ÊËÓÁÓ <<


e-mail
ïàðîëü
çàáóëè ïàðîëü?
< ðåºñòðaö³ÿ >
Çàðàç íà ñàéò³ - 1
Ïîøóê

Ïåðåâ³ðêà ðîçì³ðó




Wisława Szymborska

Ïðî÷èòàíèé : 176


Òâîð÷³ñòü | Á³îãðàô³ÿ | Êðèòèêà

Pomyłka


Rozdzwonił  się  telefon  w  galerii  obrazów,  
rozdzwonił  się  przez  pustą  salę  o  północy;  
śpiących,  gdyby  tu  byli,  zbudziłby  od  razu,  
ale  tu  sami  tylko  bezsenni  prorocy,  
sami  tylko  królowie  do  księżyca  bledną  
i  z  tchem  zapartym  patrzą  we  wszystko  im  jedno,  
a  ruchliwa  z  pozoru  małżonka  lichwiarza  
akurat  w  ten  dzwoniący  przedmiot  na  kominku,  
ale  nie,  nie  odkłada  swojego  wachlarza,  
jak  inni  pochwycona  tkwi  na  nieuczynku.  
Wyniośle  nieobecni,  w  szatach  albo  nago,  
zbywają  nocny  alarm  z  nieuwagą,  
w  której  więcej,  przysięgam,  czarnego  humoru  
niż  gdyby  z  ramy  zstąpił  sam  marszałek  dworu  
(nic  zresztą  oprócz  ciszy  w  uszach  mu  nie  dzwoni).  
A  to,  że  ktoś  tam  w  mieście  już  od  dłuższej  chwili  
trzyma  naiwnie  słuchawkę  przy  skroni  
nakręciwszy  zły  numer?  żyje,  więc  się  myli.



Íîâ³ òâîðè