Ñàéò ïîå糿, â³ðø³, ïîçäîðîâëåííÿ ó â³ðøàõ ::

logo

UA  |  FR  |  RU

Ðîæåâèé ñàéò ñó÷àñíî¿ ïîå糿

Á³áë³îòåêà
Óêðà¿íè
| Ïîåòè
Êë. Ïîå糿
| ²íø³ ïîåò.
ñàéòè, êàíàëè
| ÑËÎÂÍÈÊÈ ÏÎÅÒÀÌ| Ñàéòè â÷èòåëÿì| ÄÎ ÂÓÑ ñèíîí³ìè| Îãîëîøåííÿ| ˳òåðàòóðí³ ïðå쳿| Ñï³ëêóâàííÿ| Êîíòàêòè
Êë. Ïîå糿

 x
>> ÂÕ²Ä ÄÎ ÊËÓÁÓ <<


e-mail
ïàðîëü
çàáóëè ïàðîëü?
< ðåºñòðaö³ÿ >
Çàðàç íà ñàéò³ - 1
Ïîøóê

Ïåðåâ³ðêà ðîçì³ðó




Cyprian Kamil Norwid

Ïðî÷èòàíèé : 124


Òâîð÷³ñòü | Á³îãðàô³ÿ | Êðèòèêà

Ironia

I
Żeby  to  można  arcydzieło
Dłutem  wyprowadzić  z  grubych  brył
I  żeby  dłuto  nie  zgrzytnęło
Ni  młot  je  ustawnie  bił  a  bił!...

II
Żeby  to  tchem  samym  harmonii
Można  było  kręcić  wozów  oś;
I  bez  s-krzypnięcia  wstecz  ironii,
Żeby  się  udało  zrobić  coś...

III
Oh!  jakże  spałby  sobie  człowiek
Wyższy  nad  skargi  ustawiczne;
Lecz  cóż?  gdy  jeszcze  i  u  powiek
Roz–siędą  się  sny  ironiczne!...

IV
Uczucie  zwiedza  bez  ironii
Szlaki  bite  cudzym  cierpieniem;
Lecz  kto  był  piérwej  tam,  wié  o  niéj,
Że  jest  –  koniecznym  bytu  cieniem.

V
Ty  myślisz  może,  że  wiek  złoty,
Bez  walk,  sam  przyjdzie  do  ludzkości?  –
A  gdzież?...  powiodą  piérw  te  cnoty,
Od  których  cofa  strach  śmieszności!...





Íîâ³ òâîðè