Ñàéò ïîå糿, â³ðø³, ïîçäîðîâëåííÿ ó â³ðøàõ ::

logo

UA  |  FR  |  RU

Ðîæåâèé ñàéò ñó÷àñíî¿ ïîå糿

Á³áë³îòåêà
Óêðà¿íè
| Ïîåòè
Êë. Ïîå糿
| ²íø³ ïîåò.
ñàéòè, êàíàëè
| ÑËÎÂÍÈÊÈ ÏÎÅÒÀÌ| Ñàéòè â÷èòåëÿì| ÄÎ ÂÓÑ ñèíîí³ìè| Îãîëîøåííÿ| ˳òåðàòóðí³ ïðå쳿| Ñï³ëêóâàííÿ| Êîíòàêòè
Êë. Ïîå糿

 x
>> ÂÕ²Ä ÄÎ ÊËÓÁÓ <<


e-mail
ïàðîëü
çàáóëè ïàðîëü?
< ðåºñòðaö³ÿ >
Çàðàç íà ñàéò³ - 3
Ïîøóê

Ïåðåâ³ðêà ðîçì³ðó




Leopold Staff

Ïðî÷èòàíèé : 223


Òâîð÷³ñòü | Á³îãðàô³ÿ | Êðèòèêà

List z jesieni

Czekam  listu  od  Ciebie...  Tam  Południa  słońce
I  morze  mówi  z  Tobą...  U  mnie  długa  słota,
Samotność,  jesień,  chmury  i  drzewa  więdnące...
Dziś  pogoda...  Lecz  słońce  chore  –  jak  tęsknota...

Nim  wyślesz,  włóż  list  w  trawę  wonną  albo  w  kwiaty,
Bo  tu  żadne  nie  kwitną  już...  Niech  go  przepoi
Spokój,  woń  słońca,  szczęście  Twej  bliży  i  szaty  -
Albo  go  noś  godzinę  w  fałdach  sukni  swojej...

A  papier  niechaj  bedzie  niebieski...  Bo  może
Znów  przyjdą  chmury  szare,  smutne,  znów  na  dworze
Słota  łkać  będzie,  kiedy  list  przyjdzie  od  Ciebie;
Skarżyć  się  będą  drzewa,  co  więdną  i  mokną,
A  ja,  samotny,  może  znów  będę  przez  okno
Patrzał  za  małym  skrawkiem  błękitu  na  niebie...


Íîâ³ òâîðè