Ñàéò ïîå糿, â³ðø³, ïîçäîðîâëåííÿ ó â³ðøàõ ::

logo

UA  |  FR  |  RU

Ðîæåâèé ñàéò ñó÷àñíî¿ ïîå糿

Á³áë³îòåêà
Óêðà¿íè
| Ïîåòè
Êë. Ïîå糿
| ²íø³ ïîåò.
ñàéòè, êàíàëè
| ÑËÎÂÍÈÊÈ ÏÎÅÒÀÌ| Ñàéòè â÷èòåëÿì| ÄÎ ÂÓÑ ñèíîí³ìè| Îãîëîøåííÿ| ˳òåðàòóðí³ ïðå쳿| Ñï³ëêóâàííÿ| Êîíòàêòè
Êë. Ïîå糿

 x
>> ÂÕ²Ä ÄÎ ÊËÓÁÓ <<


e-mail
ïàðîëü
çàáóëè ïàðîëü?
< ðåºñòðaö³ÿ >
Çàðàç íà ñàéò³ - 3
Ïîøóê

Ïåðåâ³ðêà ðîçì³ðó




Leopold Staff

Ïðî÷èòàíèé : 151


Òâîð÷³ñòü | Á³îãðàô³ÿ | Êðèòèêà

Ja kocham Ciebie

Jak  tchu  dla  piersi,  tak  mi  ciebie  brak!
W  pochmurnym  niebie
Przeciąga  w  siną  dal  wędrowny  ptak.
Niech  leci,  niech  spieszy!
Niech  się  serce  me  pocieszy,
Że  choć  on  mknie  ku  tej  stronie,
Gdzie  wyciągam  tęskne  dłonie,
Rozpaczliwie  beznadziejne  dłonie...

Ja  kocham  ciebie!
Niech  o  tym  powie  ci  przelotny  wiew,
Co  w  sen  kolebie
Samotne  szczyty  cichych,  smutnych  drzew.

Niech  leci,  niech  wieści,
Że  w  tęsknocie  i  boleści
Nie  mógł  uśpić  mojej  duszy,
Co  się  męczy  w  pustce,  w  głuszy,
W  rozpaczliwie  beznadziejnej  głuszy...


Íîâ³ òâîðè