Ïðî÷èòàíèé :  169
|
Òâîð÷³ñòü |
Á³îãðàô³ÿ |
Êðèòèêà
Słówkiem się nieuk wyda
Z proszowskiego sejmiku w pilnej jakiejś sprawie
Potrzeba było z królem znosić się w Warszawie;
Dwu szlachty do poselskiej obrano usługi,
Jeden lepszy po polsku, po ładnie drugi.
Więc kiedy w instrukcyją mieszają łacinę,
Czyta ów piśmienniejszy: "Feiici ominę..."
Aż ten, co po łacinie nie rozumiał słowa:
"Proszę,żeby nie mijać, mędrsza Tęczę
Niż nasze to pisała, lepiej wszytko czytać".
Przyszło z śmiechu królowi za boki się chwytać,
A ten się jednym słowem, że nieukiem, wyda.
Kto nierozmyślnie mówi, częstokroć się wstyda.
|
|
