Ïðî÷èòàíèé :  138
|
Òâîð÷³ñòü |
Á³îãðàô³ÿ |
Êðèòèêà
Z pomocą Boga miłego,
Z pomocą Boga miłego,
W Trojcy Świętej Jedynego,
Każdy z serca gorącego
Chwal Boga wszechmogącego.
Chwal też Matkę Syna jego,
Będzie barzo wdzięczen tego;
Każdy według swej możności
Czyń posługę Jej Świętej Miłości.
Wielkie pomocy miewają
Ci, co jej Wianek mawiają,
Bo Wianek u Jej Miłości
Jest niewymownej ważności.
Ci, co go nabożnie mowią,
Częstokroć gniew Boży koją;
Bo Panna Syna ubłaga,
Gdzie by miał mścić, to wpomaga.
Jest to Wianek znamienity,
Z męki Jezusa uwity,
Kto go nabożnie wspomina,
Ubłaga jej miłego Syna.
Ten, co ji nabożnie mawia,
Z grzechow go Pan Bog wybawia,
Smutek od niego oddala,
Z trudnych rzeczy wyzwala.
Wiemy, bracia i też siostry,
Że cierniowy Wianek ostry,
Nosił go Pan na swej głowie,
Wtłoczyli mu go Żydowie.
Ale nasz Wianek Rożany
Wdzięczen jest u miłej Panny,
Bo woniej niepospolitej,
Z lilijej rajskiej uwity.
Trzykroć pięćdziesiąt mawiajcie,
Pozdrowienie jej dawajcie:
"Zdrowa bądź, Panno Maryja,
Jezusowa Matko miła".
Przed każdym dziesiątkiem pacierz,
Każdy brat i siostra takież,
Bo przez zapłaty nie będzie,
Z jej Synem krolować będzie.
Żywe i zmarłe wpisują,
Inszy za nie ofiarują;
Bracia, siostry za nie proszą,
Z grzechow i z mąk je podnoszą.
Miłościwe lato dano
I też odpusty przydano,
Aby tej Pannie służono
I jej pomocy wzywano.
Bo kto tej Pannie wiernie służy,
Nad tym czart nie będzie dłużej,
Bo go Panna w swojej mocy
Obroni we dnie i w nocy.
Bracia Wianka Rożanego,
Nauczaj jeden drugiego,
Bo kto go więcej nauczy,
Ten zbawiennej drogi uczy.
Ci, co mowią Wianek Pannie,
Barzo Chrystus łaskaw na nie,
Bo w tym Wianku miłej Panny
Są Pana Chrystusa rany.
Wszytka męka od początka
Jest w tym Wianku aż do szczątka,
Od jęcia aż do skonania
Nie miał Pan odpoczynienia.
Weźmiż każdy w swoję głowę
Najdroższą śmierć Jezusowę,
Rozmyślając ją serdecznie
Będziem z nim krolować wiecznie.
Rozmiłujmyż się też Maryjej,
Pozdrawiając ją Wiankiem jej;
Przez to święte pozdrowienie
Otrzymamy wieczne zbawienie. Amen.
|
|
