Ñàéò ïîå糿, â³ðø³, ïîçäîðîâëåííÿ ó â³ðøàõ ::

logo

UA  |  FR  |  RU

Ðîæåâèé ñàéò ñó÷àñíî¿ ïîå糿

Á³áë³îòåêà
Óêðà¿íè
| Ïîåòè
Êë. Ïîå糿
| ²íø³ ïîåò.
ñàéòè, êàíàëè
| ÑËÎÂÍÈÊÈ ÏÎÅÒÀÌ| Ñàéòè â÷èòåëÿì| ÄÎ ÂÓÑ ñèíîí³ìè| Îãîëîøåííÿ| ˳òåðàòóðí³ ïðå쳿| Ñï³ëêóâàííÿ| Êîíòàêòè
Êë. Ïîå糿

 x
>> ÂÕ²Ä ÄÎ ÊËÓÁÓ <<


e-mail
ïàðîëü
çàáóëè ïàðîëü?
< ðåºñòðaö³ÿ >
Çàðàç íà ñàéò³ - 1
Ïåðñîíàëüíûé ×ÀÒ Marika
Ïîøóê

Ïåðåâ³ðêà ðîçì³ðó




Adam Stanisław Naruszewicz

Ïðî÷èòàíèé : 129


Òâîð÷³ñòü | Á³îãðàô³ÿ | Êðèòèêà

Cztery części roku (Jesień)

Labor ipse voluptas

Minęły  słońca  letniego  skwary,
Łaskawa  jesień  dzieli  swe  dary:
Gdziekolwiek  tylko  wzrok  się  mój  toczy,
Jest  czym  ucieszyć  i  napaść  oczy.
 
Ciągną  na  wozach  ogromne  woły
Snopki,  którymi  rwą  się  stodoły;
Wesołe  dziewki,  raźni  młodzieńce
Niosą,  śpiewając,  do  dworu  wieńce.
 
Nie  dba  na  żądła  brzmiącej  hałastry
Chłop,  podcinając  z  kanara  plastry,
A  w  spore  beczki  i  duże  kadzie
Wdzięczny  pijakom  prowijant  kładzie.
 
Rozlicznych  wetów  moc  nieźliczona
Łamie  ciężarem  drzewom  ramiona.
Żaden  nie  sięga,  żaden  nie  szczypie:
Sam  dobrowolnie  owoc  się  sypie.
 
Masz,  gospodarzu,  zapłatę  za  to,
Żeś  przepracował  wiosnę  i  lato;
Ciesz  się  z  czeladką;  a  kto  próżnuje,
Niech  głodny  gardziel  piaskiem  ładuje.



Íîâ³ òâîðè