Ñàéò ïîå糿, â³ðø³, ïîçäîðîâëåííÿ ó â³ðøàõ ::

logo

UA  |  FR  |  RU

Ðîæåâèé ñàéò ñó÷àñíî¿ ïîå糿

Á³áë³îòåêà
Óêðà¿íè
| Ïîåòè
Êë. Ïîå糿
| ²íø³ ïîåò.
ñàéòè, êàíàëè
| ÑËÎÂÍÈÊÈ ÏÎÅÒÀÌ| Ñàéòè â÷èòåëÿì| ÄÎ ÂÓÑ ñèíîí³ìè| Îãîëîøåííÿ| ˳òåðàòóðí³ ïðå쳿| Ñï³ëêóâàííÿ| Êîíòàêòè
Êë. Ïîå糿

 x
>> ÂÕ²Ä ÄÎ ÊËÓÁÓ <<


e-mail
ïàðîëü
çàáóëè ïàðîëü?
< ðåºñòðaö³ÿ >
Çàðàç íà ñàéò³ - 1
Íåìຠí³êîãî ;(...
Ïîøóê

Ïåðåâ³ðêà ðîçì³ðó




Stanisław Korab-Brzozowski

Ïðî÷èòàíèé : 158


Òâîð÷³ñòü | Á³îãðàô³ÿ | Êðèòèêà

Słowo stało się ciałem

Rozstąpiły  się  obłoki  –  
Widny,  widny  duchów  Duch!
Ulatują  złud  pomroki  –  
Więc  podajcie  serce,  słuch!

Niecielesny  –  bierze  ciało,
Już  wypełnion  cudów  cud!
Kłamstwo  z  sił  się  rozebrało
I  znikają  moce  złud.

Duch  ziemskie,  na  kolana!
Duch  przedwieczny  staje  sam  –  
Prawda  w  kształty  przyodziana,
W  blaskach  swoich  widna  wam!

Duchy  ziemskie,  bijcie  czołem,
Oto  idzie  Pan,
I  zamieszka  z  wami  społem:
Nie  poznany  –  będzie  znan!


Íîâ³ òâîðè