Ñàéò ïîå糿, â³ðø³, ïîçäîðîâëåííÿ ó â³ðøàõ ::

logo

UA  |  FR  |  RU

Ðîæåâèé ñàéò ñó÷àñíî¿ ïîå糿

Á³áë³îòåêà
Óêðà¿íè
| Ïîåòè
Êë. Ïîå糿
| ²íø³ ïîåò.
ñàéòè, êàíàëè
| ÑËÎÂÍÈÊÈ ÏÎÅÒÀÌ| Ñàéòè â÷èòåëÿì| ÄÎ ÂÓÑ ñèíîí³ìè| Îãîëîøåííÿ| ˳òåðàòóðí³ ïðå쳿| Ñï³ëêóâàííÿ| Êîíòàêòè
Êë. Ïîå糿

 x
>> ÂÕ²Ä ÄÎ ÊËÓÁÓ <<


e-mail
ïàðîëü
çàáóëè ïàðîëü?
< ðåºñòðaö³ÿ >
Çàðàç íà ñàéò³ - 2
Ïîøóê

Ïåðåâ³ðêà ðîçì³ðó




Maria Komornicka

Ïðî÷èòàíèé : 125


Òâîð÷³ñòü | Á³îãðàô³ÿ | Êðèòèêà

[W noc chmurami złowieszczymi ciemną...]

W  noc  chmurami  złowieszczymi  ciemną
Leżałam  jak  zwalony  krzyż,
A  duchy  mocowały  się  nade  mną
O  mnie  –
 
Jeden  o  buławę  wsparty  stał  niezłomnie,
Rozkazując  przepotężnym  swym  milczeniem:
Pójdzie  wzwyż.
 
Drugi  szeptał  przez  obłęd  i  trwogę,
Wbity  we  mnie  rannych  ócz  płomieniem  –
Bez  ciebie  żyć  nie  mogę  –
Czoło  zbliż  –
Chodź  do  mnie...
 
W  noc  chmurami  złowieszczymi  ciemną
Leżałam  jak  zwalony  krzyż,
A  duchy  mocowały  się  nade  mną
O  mnie  –


Íîâ³ òâîðè